Dag 9, San Gimignano en Siena

Vandaag stond in het teken van een dagtocht naar San Gimignano en Siena. San Gimignano werd door diverse bronnen aangeprezen als zo ongeveer het mooiste wat Italië te bieden heeft, en Siena kennen we van de wereldberoemde paardenraces. Of dan toch in ieder geval de foto’s daarvan.

Op weg naar San G komen we langs het fameuze Poggibonsi, bekend van Bert Visscher. Weten we in ieder geval waar die naam vandaan komt. Bij aankomst in San G kunnen we dankzij het uitstekende voorbereidende werk in een rechte lijn naar een prima parkeerplaats rijden. Met een afstand van maximaal 50 meter tot de stadspoort zijn we niet ontevreden. Bij het binnenlopen van San G springt ons slechts een gedachte te binnen: Carcassonne. We zien een directe vergelijking met dit zuid Franse dorp, waar een middeleeuws dorp integraal bewaard is gebleven voor de nakomende generaties. Ook hier heeft blijkbaar het gecombineerde stadsbestuur van de afgelopen 600 jaar besloten dat er niet gemoderniseerd mag worden. Ondanks alle aanbevelingen is het toch wel een erg toeristische attractie, waarbij de mainstreet door veel bezoekers in betrekkelijk hoog tempo doorlopen wordt. Even een zijsactap in een aanliggende straat doen levert daarbij meteen een veel rustiger beeld op. Het is een fraai stadje, maar niet zo revolutionair als ons van tevoren is voorgespiegeld. Na een koffiestop spoedden we ons dan ook weer naar de auto voor de volgende etappe naar Siena.

Onderweg rijden we deels via de lokale wegen, en valt ons het Toscaanse landschap voor het eerst goed op. Alhoewel het deels een duidelijke overlap met andere Zuid Europese landschappen kent springen met name de hoge cipressen in het oog, echt een typisch Italiaans verschijnsel dat meteen het landschap bepaalt.

Ook in Siena betaalt de voorbereiding zich uit. De parkeerplaatsen blijken aan de voet van de heuvel waarop de stad rust te liggen, maar de door ons geselecteerde parkeerfaciliteit ligt op een steenworp afstand van een roltrappenstelsel dat ons in no-time naar de grote bezienswaardigheden brengt. En het moet gezegd, die vallen niet tegen. Vooraf waren de verwachtingen niet overdreven hoog gespannen, maar Siena blijkt echt een prachtige stad met een hele prettige atmosfeer en fraaie bezienswaardigheden te zijn. De diepte analyse tijdens de lunch (genoten aan het plein waar ook de fameuze paardenrennen plaatsvinden) leert dat dat vermoedelijk komt door deels het ontbreken van auto’s, maar ook zeker doordat het net even buiten de gebaande paden ligt, en de hordes (aziatische…) toeristen hier dus weg blijven. Al met al een buitengewoon prettige stad om in rond te lopen, en een aangename verrassing om onze verwachtingen zo overtroffen te zien worden.

Vanuit Siena zetten we weer koers naar het appartement in Florence. Bij de tolweg aangekomen zien we wederom de Italiaanse techniek in optima forma acteren. De slagboom van ons tolpoortje staat open, er komt natuurlijk geen kaartje uit de automaat, en er begint via de intercom een Italiaan tegen mij te praten die uiteraard nog niet eens yes en no uit elkaar kan houden. Gezien de groeiende file achter de Galaxy kan na enige tijd niet anders besloten worden dan gewoon door te rijden, en deze kwestie (hopelijk) bij het verlaten van de tolweg weer op te lossen. Deze verlossing komt al verrassend snel, als we na een paar kilometer weer van de tolweg af gedirigeerd worden. Na een uscita (uitgang, ons Italiaans gaat met de dag vooruit) mét personeel geselecteerd te hebben treffen we een vriendelijke Italiaan die ons uit deze administratieve rampspoed verlost, en na betaling van maar liefst 50 cent wordt alsnog de slagbomen geopend.

In Florence is het laatste actiepunt nog het halen van enkele boodschappen. De Coop kennen we nu wel, dus wordt via Google Maps de dichtstbijzijnde Carrefour (15 minuten omweg…) geselecteerd. Helaas blijkt deze niet zoals gehoopt op dat immense industrieterrein met plenty parkeergelegenheid te liggen maar in het krapste straatje van Florence zonder ook maar een vleugje parkeermogelijkheid. Goede raad is duur, dus uiteindelijk staat de auto half op de stoep waarbij de helft van de crew de supermarkt bezoekt en de andere helft de auto bewaakt. Gezien het achteropkomend verkeer (dat er dus niet tot nauwelijks door kan) moet de auto steeds iets verder het restant van de stoep op gemanoeuvreerd worden. Bij het zien nadere van de Hop On Hop Off bus breekt het klamme zweet pas echt goed uit, en zien we deze uiteindelijk op minder dan vijf centimeter van de auto passeren. Als vervolgens een boze Italiaan, letterlijk trillend van woede, met twee mobiele telefoons naar de politie begint te bellen én de bewoner van het pand waar we tegen de voordeur aan geparkeerd staan bezwaar begint te maken lijkt het toch echt tijd om te vertrekken. Pas na geruime tijd weet de gesplitste crew zich weer te verenigen om huiswaarts te keren, alwaar we de prima dag afsluiten met een diner van ovenfriet, sla en surf-n-turf (vis/hamburger/kip).

En dan nog dit: Diverse lezers van dit blog hebben ons zowel schriftelijk als telefonisch benaderd over diverse discrepanties tussen dit blog en die van onze medereizigers op hardbakboord.nl. De redactie kan niet anders dan benadrukken dat bij twijfel het feitenrelaas zoals dit op homm.es is opgetekend altijd leidend is.