Gisterenavond moesten we als altijd weer een restaurant uitkiezen, en op basis van de Tripadvisor ratings kwamen we uit bij de bioscoop (!) van het plaatsje dat zo’n 5km noordelijker lag. En dat viel niet tegen: De gemiddelde Amsterdamse hipsterknot zou zich er zeker thuis gevoeld hebben, dus dat betekent voor Amerikaanse begrippen dat het als bijna communistisch kan worden beschreven. Met een fraai op maat gemaakt houten interieur, borden van (zo te zien) de kringloopwinkel en een menu met daadwerkelijk eetbare gerechten waren wij in ieder geval erg blij. Zo blij, dat we er vanochtend ook weer ontbeten hebben. Na het ontbijt zijn we op weg gegaan naar Conway, waarbij zorgvuldig navigatiewerk ervoor moest zorgen dat we de juiste scenic routes af zouden leggen. Onderweg stonden er diverse attracties (gepland en ongepland) op het menu: Allereerst de Lost River, waarbij via een uitgebreid stelsel van loopbruggen en spelonken een rivier op de bodem van een ravijn kon worden bezocht. Nadat we al ademhappend van de entreeprijs (die heel tactisch nergens werd vermeld) van $42 de tocht naar beneden waren aangevangen werd langzamerhand toch wel duidelijk dat het de moeite waard was. Er is heel veel effort gestoken in een bouwwerk en bijbehorende wandeltocht wat dan ook wel weer wat mag kosten. Eenmaal afgepeigerd bovengekomen (what goes down must come up) vonden we het dus toch wel de moeite waard. Verder natuurlijk weer veel tussenstops met riviertjes, meertjes en watervallen, al dan niet vooraf gegaan door een hike of trail. Dat is dan wel de Amerikaanse variant van zo’n wandeling, dus nooit meer dan een kilometer het bos in waarbij alle kritische stukken zorgvuldig geasfalteerd zijn.

Na zowel de US302 als de legendarische Kancamagus Highway geheel te hebben afgereden zijn we inmiddels in de Cabernet Inn in North Conway gearriveerd, en deze locatie verdient toch wel een eervolle vermelding in dit weblog. Het is voor het eerst dat de receptie ontbreekt, we door de licht autistische eigenaar ontvangen worden, en vervolgens een complete rondleiding door zijn Villa Kakelbont krijgen. Inclusief de gemeenschappelijke huiskamer alwaar hij ongetwijfeld hoopt dat de gasten uit alle windstreken elkaar tijdens een goed gesprek beter leren kennen. De kwaliteit van het geheel is echter juist weer boven verwachting, waardoor we netto in een soort vreemde mix tussen een jeugdherberg en het Ritz-Carlton zitten, waarbij dit gerund wordt door een soort gedresseerde versie van Basil Fawlty. Het ontbijt morgen is tussen 0800 en 0930, maar we hebben nu al het gevoel dat als we om 0931 aan komen zetten hij dat niet gaat overleven. 0800 sharp dus maar aan de gebakken eieren!

We kwamen voor de Indian Summer (of Fall Foliage, wat je hier meer als term ziet), maar veel verder dan dit komt het vooralsnog niet.

Veel natuurgeweld onderweg

Er wordt overal gewaarschuwd voor overstekende Moose’s, maar we zien alleen maar wilde kalkoenen

Typisch beeld onderweg, veelal met Florida license plate

Af en toe een mazzeltje met de herfstkleuren

Omgebeverde boom