We hadden vandaag zowaar een rustdag zonder verplaatsing, en konden we dus in het hotel van onze eigen Norman Bates blijven resideren. Daarbij natuurlijk steeds het vermoeden dat-ie midden in de nacht voor onze kamerdeur zou staan met in z’n ene hand een glaasje warme melk en in z’n andere hand een kettingzaag.

Na een niet onaardige nachtrust konden we ons opmaken voor het ontbijt wat geheel passend in de stijl van het hotel is georganiseerd: Er zijn 11 kamers en vier ontbijttafels, en als de tafels vol zijn worden de andere gasten geacht om even in de huiskamer te wachten tot er een tafeltje vrij komt. Daarbij maakt mevrouw Bates in de keuken hoogstpersoonlijk het bestelde ontbijt klaar, en het moet gezegd: Het was heerlijk. Maar meer 33 toeren dan dit gaan we deze vakantie niet meer meemaken.

Na het ontbijt zijn we op jacht gegaan naar een laundromat, en Norman wist er eentje op korte afstand. Op basis van zijn beschrijving vermoedden we dat het ongeveer 300 meter verderop was, maar die Amerikanen hebben toch iets andere ideeën over afstanden, want het was ruim 6km verderop. Niettemin een toptent met 500 wasmachines en 300 drogers, werkelijk op alles voorbereid.

Om het tempo niet teveel op te voeren hebben we na het wasspektakel nog een suf treinritje in de Conway Scenic Railroad gemaakt, waarbij de wachttijd ruimschoots de treintijd overtrof. Hierna hangen/liggen/lezen in Motel Bates. Vanavond eten we net als gisteren in het onvolprezen McGraths Tavern (200m verderop, bij het ontbreken van een stoep per auto af te leggen). Morgen naar Lee, Massachusetts.

Goed ontbijt. Wederom French Toast.

Wasmachine mayhem. En dit is nog slechts een selectie van de drogers.

Buitenkant trein

Binnenkant trein