Dag 15: Curacao

Het was een mooie dag.

Na een rustig zondagochtendontbijt (courtesy E+F) kon het plan-de-campagne voor deze dag vorm gegeven worden. Uiteraard op z’n Curacao’s, dus met veel mitsen en maren omgeven, maar deze crew heeft wel voor hetere vuren gestaan en schikt zich inmiddels moeiteloos in het Curacaose ritme. Eerste stop was Landhuis Ascension, alwaar een kunstmarkt plaatsvond. Deze was niet erg spectaculair, maar met de terrasjes buiten en met een bandje met lokale muziek en vrolijk meedansend publiek was dit een uitstekend begin van de zondag. Denk aan Willem Duys’ Muziek Mozaiek, maar dan 2018 en de Caribische versie.

WK Synchroonsnijden

Bandje met enkele doublures (vier man op de rasp)

Volgende tussenstop was ongepland, maar we passeerden eigenlijk bij toeval een Wabi-bijeenkomst, een meeting van klassieke auto’s (met name Amerikanen). Niet meer dan 10 exemplaren, maar gezien de sub-optimale omstandigheden voor automobielen op dit eiland toch leuk om te zien dat deze weten te overleven.

Wabi inspectie

Na dit spektakel hebben we het strand opgezocht bij Playa Grandi. Met de meegebrachte snorkelmaskers konden we weer volop zeeschildpadden bekijken, terwijl er ook geluierd en gelezen kon worden. Gelukkig wel onder een parasol, want de temperatuur in oktober is niet helemaal ideaal voor deze crew. Na Playa Grandi zijn we met een kleine detour via de flamingo’s van Jan Kok naar De Visserij gereden. Wat een toptent. Uiteraard ook hier weer het bekende herkenningsritueel waarbij F+E tout Curacao hartelijk begroeten, maar het BC (Bekende Curacao-enaar) gedoe levert natuurlijk wel een fraaie plek aan de stamtisch op waarmee we onmiddellijk tot de innercircle werden gepromoveerd. Maar het ging uiteindelijk toch vooral om het eten: Verse vis, zo vanaf de boot, waar weinig aan hoeft te gebeuren. We hebben dus genoten van kort aangezette (‘seared’) blackfin en yellowfin tonijn, lionfish en gamba’s. Aangezien het zo goed beviel nog even terug geweest voor een extra ronde tonijn (sashimi en seared) en een red snapper. Dit alles begeleid met enkele Brightjes uiteraard. Zelfs verstokte vleeseters gaan hier van vis leren genieten.

Vamos a la playa

Mooi strandpubliek. Geïnspireerd door Marge Simpson.

Stairway to heaven

Ze stonden er nog

De patat skippen we volgende keer, dat leidt maar af

Als toetje zijn we nog even naar Kokomo Beach gereden voor een optreden van de lokaal bekende coverband Roadhouse. Altijd gezellig, en we konden nog net een paar nummers meepakken. Daarna vlug naar huis omdat er door sommigen morgen weer gewerkt moet worden, nu rust. Morgen voor ons een lege agenda, maar dat zal vast weer niet lang duren!

Roadhouse in action

Eén gedachte over “Dag 15: Curacao

  1. Wat een heerlijke berichten van jullie,met toppunt (ik bedoel qua geestigheid)
    “ze stonden er nog”, fijne dagen,liefs van Wil.

Reacties zijn gesloten.