Na het net iets te copieuze ontbijt van gisteren zijn we vandaag op zoek gegaan naar iets beter verteerbaars. Daarbij belandden we twee straten verderop bij de good-old Subway voor twee zeer smakelijke food-long subs. Meteen in de supermarkt ernaast wat jus d’orange gehaald, en ons auto-ontbijt was compleet. Vandaag stond een flink stuk rijden op het programma: Van Nairn via Inverness noordwaarts om de North Coast 500 op te pikken en deze verder noordwaarts te volgen.

Onderweg mochten we voor het eerst van Schots weer genieten. Fris, met een graad of 12, en regenbuien die werden afgewisseld met stralende zonnige perioden. Onderweg werden we daarom om de haverklap met indrukwekkende regenbogen geconfronteerd. Eerste stop was bij de Glenmorangie whisky distilleerderij. Om de een of andere reden vindt iedereen die Schotland bezoekt altijd dat je de whisky distilleerderijen af moet lopen, maar ik heb die drang nooit zo goed begrepen. Omdat we er toch langs reden zijn we even gestopt, maar ook aldaar had ik nog steeds niet de drang om er als bezoeker naar binnen te gaan. Na de foto hebben we dus onze weg vervolgd naar Dornoch, en dan vooral omdat Tripadvisor meldde dat de kathedraal en het strand warm aanbevolen werd. Nu weet goede vriend DJ te melden dat je kerken en kathedralen zoveel mogelijk moet vermijden, en aangezien we er inmiddels tientallen hebben gezien is daar zeker iets voor te zeggen. Tradities zijn er echter ook om voort te worden gezet, en dus hebben we de kathedraal bezocht en daarna koers gezet naar het strand. In eerste instantie lopend; we hadden ons immers voorgenomen om ook met regen gewoon op stap te gaan omdat je anders in Schotland nooit ergens komt. Na tien minuten lopen in de stromende regen hebben we besloten dat een uitgangspunt ook maar gewoon een uitgangspunt is, en dat we niet voor niets een auto hebben.

Vanaf Dornoch reden we langzamerhand steeds meer de stilte in, en werd het uitzicht steeds fraaier. De NC500 loopt echt pal langs de kust en fraaie vergezichten werden ons deel. Met Goldband op de radio en typisch Schots weer zijn we zo langzaam noordwaarts gereden. Na Brora beach bleek dat we ruim voldoende tijd hadden en hebben we de geplande shortcuts niet genomen maar de gifbeker volledig leeggedronken door ook naar het allernoordoostelijkste puntje van Schotland in John O’Groats te rijden. En ondanks de kou (het waait daar vermoedelijk echt altijd) was dat zeer de moeite waard, met prachtig uitzicht rondom en op de Orkney eilanden.

Hierna zijn we doorgereden naar onze B&B in Melvich. We verblijven deze reis in een verscheidenheid aan onderkomens, en het was bij voorbaat al duidelijk dat deze ietwat aan de onderkant van het spectrum zit. Volgens het bord bij de ingang betreft het een vier sterren accommodatie maar die hebben dan zeker geen betrekking op de kwaliteit van de kamer. Maar het is droog, het bed niet slecht, en betere tijden zullen hierna weer volgen. De niet onvriendelijke eigenaar (type seriemoordenaar die hier onder een alias aan het werk is) en zijn enthousiaste hond (sowieso gek op) helpen om het beeld van Fawlty Towers II te completeren. 

Na een prima diner in het nabijgelegen Halladale restaurant is er nu rust. Ontbijtwensen zijn aan Ted Bundy doorgegeven, morgen bijtijds uitchecken om op weg te gaan naar Unapool.