Dag 8 Unapool – Plockton

Ondanks dat we eindelijk weer in een fatsoenlijk hotel zaten was de nachtrust niet geweldig. Sterker nog, in Fawlty Towers II hebben we een stuk beter geslapen. Maar het ontbijt was vanochtend prima, het was een tijdje geleden dat we vanaf een menu konden bestellen en er voor het ontbijt op maat werd gekookt. 

Uitzicht bij het ontbijt
Eggs Benedict. En het is geeneens vaderdag.
Onduidelijke nummering op het sleutelrekje

Er moet nog wel iets gemeld worden over de dubieuze warm watervoorziening die we hier alom tegenkomen. Een lullig elektrisch geisertje moet ons van die keiharde regendouche voorzien, maar in de praktijk is dat vaak maar een miezerstraaltje. Google leert ons dat deze Triton T80 in meerdere versies beschikbaar is, maar ik ben er vrij zeker van dat de 11kW versie (die dus wel bestaat) hier zo zeldzaam is als een Fabergé ei.

Dubieuze Engelse techniek. Een Daalderop close-in boiler zou hier goede diensten kunnen bewijzen.

Na het ontbijt vertrokken we om 09:30 om de rest van de NC500 af te leggen. Eerste attractie (waterval bij Clashnessie) hebben we geskipt, te lastig parkeren en zo interessant was-ie nou ook weer niet. Door dus naar het strand van Clachtoll: Heel aardig, maar de beloofde zeewier grazende Hooglanders ontbraken helaas. Volgende stop was het Ardvreck Castle. Alhoewel we inmiddels veel van dit soort ruïnes hebben gezien was deze toch wel weer aardig. Jammer dat het tot op het moment van uitstappen droog was, de gehele wandeling regende, en de regen weer stopte toen we weer in de auto zaten.

Nog steeds mooie natuur onderweg
Ook fraai
Het kasteel

Volgende stop was Ullapool, en dat was voor het eerst in dagen dat we weer het gevoel hadden in de bewoonde wereld terug te zijn. Een grote supermarkt, een tankstation met normale prijzen en zowaar een geldautomaat. Helaas wilde de mevrouw van Ullapool Laundry Services onze was niet doen, dus daar blijven we nog even mee zitten. Hier ook prima gelunched; Waar heel Groot Brittannië om ons heen aan de Fish & Chips zat hebben wij ons beperkt tot een salade met zalm en tomatensoep. Prima.

Na Ullapool kwam er een gewetensvraag voorbij: Doen we ook het laatste stuk NC500 (wederom smalle weggetjes, tweeëneenhalf uur extra en onderweg geen attracties) of rijden we naar de volgende stop? De keuze viel op het laatste, waarbij we ons geweten sussen met de wetenschap dat we eerder een extra niet gepland stuk hebben meegepakt. Onderweg nog steeds dezelfde taferelen: Veel fietser en wandelaars die zichzelf in de stromende regen aan het martelen zijn. Vaak op leeftijd (60+) waarbij vermoedelijk de bucketlist perse moet worden afgewerkt. 

Ook onderweg veel waarschuwingen voor overstekende dieren, en werkelijk de hele dierenencyclopedie komt hier voorbij: Koeien, schapen, lammetjes, rode eekhoorns, padden, otters en geiten. De rest heeft nog geen eigen bord, maar dat lijkt nog slechts een kwestie van tijd te zijn.

Aan het eind van de middag arriveerden we op onze volgende bestemming. Het contrast met Fawlty Towers I en II kon niet groter zijn, want we verblijven op Duncraig Castle. En het stelt niet teleur, en biedt alles wat je van een kasteel mag verwachten. Alle grandeur, alle historie en alle luxe. We bewonen nu de kamer ‘Hell’ (‘Heaven’ is er tegenover) die naast een gigantische badkamer van alle gemakken is voorzien.

Er staat een ijsbeer in de gang
Met vleugelgeluiden
De receptie
De ridders zijn te paard
Stortdouche. In Amsterdam is dit een studentenkamer.
Badkamertje
Bed met spiegel tegen het plafond. Dat wordt nog wat.
65″. Heb je nodig.
Formule 1 auto naast de ontbijtzaal. Een echte, acht races gebruikt door Nico Rosberg.
Sterrenbeeld.
Het kasteel

Het diner is hier nog wel een dingetje, want veel keuze in de omgeving is er niet. Gelukkig konden we nog terecht bij de enthousiaste jeugd van The Croft Café, en we hebben meteen maar voor morgen gereserveerd. Morgen is een rustdag want we verblijven hier twee nachten. Voorzover wij de term rustdag kennen, natuurlijk…

Daily specials

Eén gedachte over “Dag 8 Unapool – Plockton

  1. Gewetensvragen, het genieten van een grote supermarkt, het bewust overslaan van dé charme van Schotland: wandelen met bejaarden in de regen, een te grote auto voor kleine wegen, gevolgd door een serie foto’s van een hotel met kamergrote badkamers en immense TV en veel overbodige luxe attributen zorgt bij de neutrale lezer vast voor een lichte verbazing en frons.
    Zo niet bij mij: eindelijk Schotland op zijn best!!
    Blijven schrijven!
    Dirk

Reacties zijn gesloten.