En we zijn weer on the road! We kunnen na vandaag constateren dat we de wat slappe westcoast variant van Route 66 rijden, in de vorm van Highway One. Wel een erg mooie route, met een prachtig uitzicht, maar dat is het gedurende 200 mijl dan ook wel. Het is wel fantastisch autorijden, zelfs met een Nissan. Jammer dat er af en toe van die toeristische escargots in de weg rijden, maar dat staat zo nu en dan spectaculair bochtenwerk niet in de weg.
Eerste tussenstop was Oceano, alwaar wij de bruch bij de uit het verleden bekende Rock ’n Roll diner mochten gebruiken. Er was weinig aan veranderd, en het was goed om te zien dat het bedrijf zich al die jaren prima staande heeft weten te houden. Daarna naar Pismo Beach: De pelikanen lieten zich zien noch ruiken, dus dat was positief. Ons favoriete Budweiser/Coca-cola winkeltje was helaas inmiddels opgegaan in een even noodlijdende toeristenwinkel.
Onderweg nog even gestopt voor wat uitkijkpunten, waaronder eentje waar zeehonden/zeeleeuwen (tsja, wat zijn ‘elephant seals’ eigenlijk) op het strand lagen.
Aan het eind van de dag kwamen we in Carmel aan, wat we tot dusver alleen kenden omdat Clint Eastwood er burgemeester is geweest. Dat blijkt overigens slechts gedurende twee jaar te zijn geweest, en inmiddels ook alweer 25 jaar achter ons te liggen. Het is een merkwaardig plaatsje, met een hoog surrealistisch Disney-achtige uitstraling. Op basis van Tripadvisor hebben we bij het hoogst gewaardeerde restaurant van de stad gegeten, en het was de moeite waard. Typisch een familierestaurant, wat op basis van de uitstekende beoordelingen helemaal platgelopen wordt, maar wat de kwaliteit nog steeds voorop heeft staan. We zaten bij godsgratie (alles was al voor de hele avond gereserveerd) ergens tussen de kassa, keuken en het wijnrek ingepropt, om aldaar van een fantastische maaltijd te genieten.
Nu rust in het klassieke Hofsas House, morgen naar San Francisco voor de grand finale!
Mooie weg
Eitje uitkiezen. Hold the hash browns.
Oopster’s jukebox staat er nog
De oude brievenbus. Die vonden we toen blijkbaar cool, met die opwrijfletters.
Geen post bezorgd vandaag
Oude ingang
Ingang 2013
Een paar potten verf doet wonderen
Pismo Beach
Pismo Beach. Met de bekende gazebo.
Ze liggen in het water, dus vermoedelijk zijn dit Navy Seals.
Land seals.
Carmel-by-the-sea
Sommige mensen staat alles goed. Mij niet.
Maar het eten was geweldig!
Ik begrijp wel waarom jullie in het Hofsas House zitten: “Dutch doors appoint each room allowing our guests to enjoy the fresh ocean air. Our guests watch glorious sunsets over the Pacific Ocean from the privacy of the inn’s decks or rooms. Some rooms and most suites have fireplaces, private balconies, wet bars or kitchens. ”
Ben vooral nieuwsgierig naar de dutch doors en de wet bars!
Tja.. : De zeeolifanten (Mirounga) zijn een geslacht van zeer grote zeehonden. De zeeolifanten behoren tot de grootste levende zeeroofdieren, en in zekere zin ook de grootste leden van de orde der roofdieren (Carnivora). Zeeolifanten danken hun naam aan hun grootte en de slurfachtige neus van de mannetjes.
Mooie foto’s!!
Haha Navy Seals, briljant. Lag Steven Seagal er nog tussen ?