Lake Crescent Lodge

Nadat we gisteren al snel aan de vermoeidheid toe moesten geven werden we ’s nachts gefêteerd op wat fijne wegwerkzaamheden naast het hotel. En niet een tegeltje verleggen, maar het compleet openbreken van het wegdek. Het verklaarde in ieder geval de door het hotel ter beschikking gestelde oordoppen op het nachtkastje. Geholpen door een niet onaanzienlijke jetlag waren we dus om 0200 klaarwakker, en toen om 0600 eindelijk het werk klaar was kwam ook de zon alweer op en was het dus gewoon tijd om de dag dan maar aan te vangen.

Allereerst dus maar eens op jacht naar ontbijt. Alhoewel we hiervoor de Biscuit Bitch in gedachten hadden (de naam speelde daar zeker een rol in) leerde een snelle blik op het menu dat ragoutbakjes met veel jus misschien niet de optimale dagstart zouden brengen. Daarom maar conservatief in het restaurant naast het hotel genoten van een keuze uit de side-orders. Het werkelijke breakfastmenu stond ergens rond de 3000 calorieen te stuiteren (hold the hashed browns), dus leek het ons verstandig ons gewoon te beperken tot een eitje, bacon en toast.

Na het vroege ontbijt zijn we op weg gegaan naar de Boeing fabriek voor de fabriekstour. Dat betekende weer een aanzienlijk gevecht met de TomTom: Blijkbaar is de nieuwe Yukon behoorlijk goed afgeschermd, want de satelliet ontvangst is beroerd te noemen. Door het regelmatig ontbreken van een signaal was het flink wat geëmmer om op de snelweg te komen, maar uiteindelijk reden we stabiel in de juiste richting. Dat gaf fijn de gelegenheid om de opties van de fully loaded Yukon eens aan een nader onderzoek te onderwerpen: Regelbare airco in de voorstoelen, een achterklep die (uiteraard elektrisch) helemaal of slechts 3/4 open kan, afstandswaarschuwing als je voorganger remt, het zit er allemaal op. En bij het bestuderen van de radio kwamen we er met licht schaamrood op de kaken ook nog achter dat er gewoon navigatie op zit. Exit TomTom.

dsc_5966

Double navigation

dsc_5969

Ons Landyacht voor de komende drie weken

dsc_5973

Boeing line-up

 

dsc_6001

Fraaie Gasser onderweg

 

 

dsc_6028

Hier laten ze de oude vliegdekschepen

 

De Boeing tour werd gekenmerkt door de militaire veiligheidsmaatregelen waarbij zelfs het denken aan een telefoon of camera al met lichamelijk geweld bestraft zou worden. Met alle parafernalia veilig in een kluis opgeborgen mochten we dus de bus in, tezamen met de weliswaar ter zake kundige doch ook een standaard moppen repertoire afwerkende tourguide. De productie van de 747, 777 en 787 heeft nu in ieder geval geen geheimen meer voor ons.

Na Boeing zijn we doorgereden naar het Jimi Hendrix Memorial op de begraafplaats te Renton. Niet dat we iets met Jimi Hendrix hebben, maar het gaat om de reis, niet het doel. Bovendien gaf ons dit de gelegenheid om eindelijk eens met de auto over een begraafplaats te rijden. Iets verderop bevond zich ook nog een Walmart, zodat we luttele ogenblikken later ook nog van een koelbox en diverse versnaperingen waren voorzien.

dsc_5992

Jimi’s shrine

Inmiddels waren we al ruimschoots in de middaguren beland, en moest de verplaatsing van deze dag nog plaatsvinden. Ietwat verlaat gingen we dus op weg naar Olympic National Park. De lafaards nemen daarbij de door Jan Doets aangeraden ferry, de echte helden nemen uiteraard op eigen initiatief de detour via de Tacoma Barrows Bridge, beter bekend als Galopping Gertie. Niet dat je er wat aan hebt, maar toch fijn om weer af te kunnen vinken.

dsc_6022

De Brug. In stilstand.

Inmiddels zijn we gearriveerd in de uitstekende Lake Crescent Lodge, waar we in een leuke cabine uit (zo te zien…) de 30’ er jaren verblijven, op ongeveer tien meter van een prachtig bergmeer. Inmiddels hebben we ook van een prima diner genoten (ondanks de monopolie positie redelijke prijzen en prima kwaliteit), en maken we ons op voor de (wandel-)activiteiten van morgen.

Aangezien we inmiddels in de natuur zitten meteen maar even een tussenstand:
Berenteller: 0
Cougars: 0
Elk: 0
Bizon: 0
Gaat nog niet zo geweldig dus!

dsc_6068

De Natuur

Nu nog proberen om dit weblog aan het Internet toe te vertrouwen, we zitten hier in splendid isolation zowel qua cellular service als WiFi. Alleen het hoofdgebouw heeft WiFi, wat betekent dat alles onder de 25 jaar permanent naast de receptie verblijft, waarbij deze posse ’s avonds aangevuld wordt met bejaarden die de iPad ontdekt hebben. En die moeten met z’n allen gebruik maken van een Internetverbinding waarbij vermoedelijk nog een modem in het spel is ook. Dat wordt nog wat.dsc_6073

Geen WiFi heeft ook voordelen

2 gedachten over “Lake Crescent Lodge

Reacties zijn gesloten.