Ook vandaag waren we weer zeer bijtijds wakker, zodat we als een van de eersten aan het ontbijt konden zitten. Daarvoor moest wel eerst de afstand tussen de lodge en het hoofdgebouw worden overwonnen, en we merken steeds meer dat we enigszins in het naseizoen zitten. Overdag is de temperatuur heerlijk, maar ’s nachts zakt-ie toch wel aardig weg. Met ook de vooruitzichten in beeld (varierend van vorst en sneeuw tot 29 graden!) zijn we nog niet zo zeker dat ons laagjes-concept de komende drie weken goed gaat werken. Vanochtend was het in ieder geval aardig fris.

Na het ontbijt hebben we het meer achter ons gelaten en zijn we op weg gegaan naar de ferry in Port Angeles. Aangezien we al bijtijds aanwezig waren konden we dit licht deprimerende stadje eerst even uitchecken. De indruk is dat er alleen enige bedrijvigheid is rondom de aankomst en het vertrek van de ferry, en dat je er de rest van de tijd een kanon in dit zieltogende stadje kan afschieten. Om de tijd nog enigszins nuttig te besteden hebben we meteen maar even getankt. Wel verwarrend als de groene slang voor diesel en de zwarte voor benzine blijkt te zijn, maar het is allemaal goed afgelopen.

We need a bigger boat

Licht achterstallig onderhoud

Na enig wachten konden we ons inschepen op de ferry naar Canada. Voor de nautici onder ons: Het betrof hier de MV Coho uit 1959. Voor de niet-nautici: Een oude schuit die ons aangesmeerd werd met termen als ‘classic’  en ’retro’, maar die ons desondanks op overtuigende wijze naar de overkant wist te vervoeren. De toegezegde orka’s en walvissen schitterden daarbij uiteraard door afwezigheid.

Volgas

Bij aankomst in Canada bleek de navigatie in de Yukon gelukkig ook Canada te kennen, maar zo op het eerste gezicht niet tot op detailniveau. Enige assistentie van de TomTom zal dus waarschijnlijk nog wel even nodig blijven. Gezamenlijk wist de apparatuur ons in ieder geval bij de Accent Inn te krijgen. Na het inchecken bij de grapneuzende receptioniste hebben we ons per taxi (parkeren was lastig en wij waren te lui voor de bus) naar het centrum van Victoria gespoed. En het blijkt een fraai stadje te zijn: Een fraai hotel in het Fairmont Empress hotel, leuke straatjes en een mooie haven. Als je al het cruise-volk even wegdenkt is het er aangenaam toeven. Omdat bij het binnenvaren de leuke taxi-bootjes al opgevallen waren hebben we daar ook nog een fraaie rondvaart mee gemaakt.

Taxi sloepjes

Naar verluidt van dezelfde ontwerper als de Golden Gate Bridge. Dit zal dan wel z’n vroege periode zijn.

Uitgerangeerde bolders worden van vogelhuisjes voorzien

Druk watervliegtuigvliegveld met 200 movements per dag

Een speciale vermelding verdient het diner. Een geheime tip leidde ons naar de Old Spaghetti Factory, die ons ook al in Seattle was opgevallen. Een industrieel-achtig pand met op het eerste oog een trendy eetgelegenheid die verse spullen serveert. Bij binnenkomst blijkt er toch weer handig met het gevoelsleven van de klant gespeeld te worden, want het is gewoon een keten met dito publiek. Na drie kwartier wachten bij de ingang (een soort voorportaal van de hel met noise level 110dB) kregen we een tafel toebedeeld, waarbij we godzijdank naar buiten mochten vluchten. Aldaar was het onder de terrasverwarmer prima toeven, en werd het concept duidelijk: Heel veel waar voor relatief weinig geld, en het moet gezegd, kwalitatief helemaal niet onaardig. Als je de slappe sla even vergeet was het gewoon prima te eten, dus wie weet voor herhaling vatbaar.

Nu rust, morgen Vancouver.

Bear-o-meter: 0

Deer: 1

Elk: 0

Bison: 0

Cougar: 172, maar valsspelen want Amerikaans Cruiseship in town