Vandaag de laatste dag in Banff. Voor het ontbijt begaven we ons onverschrokken naar de breakfast room, en zowaar, het viel niet tegen. Daarbij konden we sowieso al genieten van een hypersonisch broodrooster, waarvan ze er maar liefst vier hadden staan.  Nooit eerder gezien dat met een druk op de knop de bammetjes langzaam het apparaat in worden getrokken, je ze met een tiptoets tussendoor even omhoog kunt laten komen om de stand van zaken te inspecteren, en dat ook als ze gereed waren een harde knal achterwege blijft. Must have item!

Magic toaster

Aangezien we ook een was moesten draaien hebben we ons na het ontbijt beperkt tot wat gekeutel in en rondom Banff, zodat we na een tourtje en/of hiken weer even terug konden om de was naar de volgende fase te brengen. Desalniettemin was er voldoende tijd voor de Lake Minnewanka Loop, een bezoek aan het Banff Springs Hotel en het afwerken van een trail bij de Cave and Basin National Historic Site. Uiteraard hadden we onze ogen en oren open voor het eventueel aanwezige wildlife, maar wederom was dat niet overtuigend. We verdenken de Canadezen er dan ook van een illusie in stand te houden die nergens op gebaseerd is. Als je honderdveertig wildroosters gepasseerd bent zonder wild te spotten wordt het natuurlijk toch wat ongeloofwaardig. Niettemin hadden we tijdens de laatste trail in ieder geval nog een beetje beet, alhoewel de bear-o-meter nog steeds stevig op nul blijft staan.

Fraaie natuur van Lake Minnewanka (door ons uitgesproken als Willy Wonka)

Ook mooie kleuren

Squirrel gescoord

Hertachtig beest. Best groot, metertje of twee. Merk en model onbekend, maar oogt Artis-waardig

Banff Spring Hotel, kan zo in een James Bond film figureren

De zalm jagende beer was vermoedelijk net even weg

Gisteren kon het restaurant ons maar beperkt verblijden, 75 Euro voor een hamburger en een kipfiletje is natuurlijk stevig aan de prijs (welkom in Banff). Daarom zijn we vandaag weer naar de Old Spaghetti Factory gegaan, waar we voor de helft van de prijs prima gegeten hebben. De ervaring was eigenlijk identiek: Twintig minuten wachten in een soort heksenketel, maar daarna een rustige plek achteraf gekregen met gewoon veel waar voor je geld. En voor bij wie het alweer een beetje weggezakt was: Dat chloorwater krijg je overal nog steeds, de eerste slok valt dan nog wel mee, maar de nasmaak is alsof je een sportfondsenbad zit weg te klokken. Bah.

Morgen dalen we af naar Waterton National Park, met hopelijk een fraaie route. We zijn enigszins afhankelijk van het weer en de tijd van het jaar, aangezien sommige routes rond deze tijd gaan sluiten. Helaas geven de diverse websites daarover geen uitsluitsel, dus dat gaan we proefondervindelijk vaststellen.

Wat we in ieder geval niet aan Banff gaan missen is de WiFi: Op de kamer heel af en toe, in de lobby iets vaker, maar vaak ook helemaal niet. Paniek dus! Het weblog van gisteren is dus ook alleen maar tot U gekomen doordat yours truly om middernacht nog in z’n onderbroek naar beneden ging om in de lobby de boel te uploaden. Not a pretty sight, maar dan moeten ze maar fatsoenlijke WIFi verzorgen. Hopelijk morgen beter!