Dag 1, Amsterdam – Milaan

Vakantie, mei 2017. De term Giro d’Italia zal nog slechts zelden met wielrennen geassocieerd gaan worden nadat wij deze heldentour voltooid hebben. Vanochtend zijn we lafjes begonnen met opstaan, Uber-en naar Schiphol om aldaar de minigruppe te completeren. Vanaf dat moment kon de vakantie natuurlijk pas echt beginnen.

Allereerst zat er bij het inchecken van de bagage een overdreven grote koffer. De directieven van D om de afhandeling vlot te laten verlopen (hij moet rechtop de machine in) werden echter door het dienstdoende grondpersoneel in de wind geslagen (die koffer moet op z’n kant meneer), wat uiteraard resulteerde in een hopeloos geblokkeerde kofferinnameinstallatie. Gelukkig kon de inderhaast opgeroepen gebrevetteerde monteur de koffer uit z’n benarde positie bevrijden waarna er alsnog handmatig ingecheckt kon worden. De onvrede van de koffereigenaar werd daarbij genadeloos geprojecteerd op de op zich vriendelijke dame die hierbij persoonlijk aansprakelijk werd gesteld voor het verdere verloop van de kofferreis.

Na een uitgesteld ontbijt en wat wachten bij de gate (Dave Kindig, Google is je vriend, bij dezelfde gate gespot) zijn we uiteindelijk met een rustige vlucht in Milaan beland. Na de koffers wonderwel ongeschonden van de band geplukt te hebben zijn we op zoek gegaan naar onze huurauto. Omdat we een extra chauffeur wilden registreren zijn we braaf in de rij gaan staan, ondanks dat het grote scherm ons als trouwe Goldmember al meldde dat er een auto voor ons klaar stond, inclusief de parkeerpositie. Aangezien we na een kwartier het wachten wel zat waren toch maar eens op de bonnefooi naar de parkeergarage gelopen, en zowaar kon daar ter plekke de extra chauffeur ook moeiteloos toegevoegd worden. Met onze vers verworven Ford Galaxy (tja) zijn we op weg gegaan naar het hotel. De meegebrachte TomTom bleek daarbij overbodig, het apparaat heeft een prima navigatiesysteem aan boord. Bij aankomst bij het hotel hebben we voor het eerst kennisgemaakt met de Italiaanse variant van een parkeergarage, en konden we met een schoenlepel de Galaxy in een soort schoenendoos wringen.

Goed en wel gesetteld in onze kamers konden we op pad voor een eerste verkenning. Met een 48-uurs metrokaart spoedden wij ons naar de Piazza del Duomo om de Dom te inspecteren. En het moet gezegd, het is een fraai pandje. Aangezien de hongerklop inmiddels aanzienlijk was hebben we in de directe nabijheid een terras opgezocht waar we van een prima verlate lunch mochten genieten. De truc is hier duidelijk dat het menu de zeer schappelijke prijzen voor het eten vermeld en de prijzen voor de drank niet direct zichtbaar zijn, en je dus uiteindelijk meer voor je cola betaalt dan je pizza. Laat staan als je nog bier of wijn drinkt ook. Na de nodige kledingwinkels geïnspecteerd te hebben (Stetson aangeschaft!) zijn we per metro teruggegaan naar het hotel. Hierbij heeft een niet nader te noemen lid van de minigruppe in de drang naar een zitplaats nog wel een medepassagier onbedoeld een stevige elleboog op de rechterslaap gegeven maar dat mocht de pret niet drukken. Nu rust en even TripAdvisor’en naar een fatsoenlijk restaurant, morgen gaan we echt op stap.