Na wederom een prima ontbijt was het tijd om afscheid te nemen van Milaan. Na de Galaxy ongeschonden tevoorschijn getoverd en de koffers ingeladen te hebben stonden we voor de grootste uitdaging van deze ochtend: Het programmeren van de navigatie. Even het adres intikken is er niet bij, want is het nu Genoa, Genova of toch Genua (Nederlands als taal geselecteerd)? Bovendien bleek het apparaat de straat van het hotel in Genua niet te kennen, dus het vergde de gecombineerde denkkracht van de gehele crew om de juiste selecties te maken. Hierna kon er door de Milanese verkeersjungle koers gezet worden naar Genua, waarbij de bekende Italiaanse verkeersregels (go with the flow, what’s behind me is not important, af en toe wat duw- en trekwerk) in de praktijk gebracht konden worden. Eenmaal op de snelweg normaliseerde het verkeer zowaar wat, waarbij er nog steeds alert gebleven moest worden op onverwachte Lauda’s en Fittipaldi’s.

Onderweg hebben we een stop ingelast, daarbij de tankstations en snelweg parkeerplaatsen negerend. Enkele kilometers het binnenland insturend kwamen we uiteindelijk terecht bij het roemruchte stadje Novi Ligure, ook wel het kleine Genua van Piemonte genoemd. Het bleek een prachtig stadje met een bruisend centrum en keurig terras waar de liefhebbers van een cappuccino konden genieten. De prijs voor vier consumpties is vanaf heden onze nieuwe benchmark, want €5,50 is natuurlijk spotgoedkoop.

Rond 1300 arriveerden we in het keurige Grand Hotel Savoia waar de kamers meteen betrokken konden worden en de auto per valet in een garage verdween. Hierna kon het verkennen van de stad beginnen, waarbij meteen opviel wat al eerder was aangekondigd, namelijk dat de stad een hoog gehalte aan verticale uitdagingen kent. Eigenlijk is de gehele stad op een soort van bergklif gebouwd, en loop je dus continu oftewel bergop oftewel bergaf. Er is daarbij echter hulp van een scala aan liften en funicolares, en ons eerste doel na het hotel was dan ook een dergelijke vervoersmogelijkheid te frequenteren. Het was even speuren, maar halverwege de donkere verkeerstunnel was er een mysterieuze zijgang die zowaar toegang verschafte tot een vreemde Disney-house-of-horrors-achtige lift die ons naar het uitzichtpunt bovenop de berg bracht. Na het uitzicht bewonderd te hebben kon iets verderop de lift in ‘Liberty style’ (we onderzoeken nog wat dat precies inhoudt) ons weer op maaiveld-niveau terugbrengen. Na een tweeslachtige lunch op het Piazza de Ferrari (prima pizza, foute salade) zijn we via de Porto Antico met gezellige straatjes en winkeltjes teruggelopen richting hotel. Onderweg liepen we nog even door een meer dubieuze steeg met hangallochtonen (F+D functioneerden tijdelijk als bodyguards) om zodoende een compleet beeld van de couleur locale te krijgen.

Na de tussenrust zijn we als drietal (C bleef licht ziek achter in het hotel) nog even prima gaan eten in het naastgelegen Tralalero restaurant, waarbij met de huidige temperatuur het terras nog steeds zeer aangenaam was. Morgen naar La Spezia!

Enroute. Let ook op de hoedjes.

Als het personeel de tijd heeft om zelfs nog een roos van de tissues te vouwen zit je in de Champions League van de hotels.

Het verplaatsen per scooter is hier de preferred option

Kleurrijke flats

Even twijfel of we hier wel echt in moesten

De lift. Het waren niet alleen de zijpanelen die bewogen, hij ging echt omhoog.

De lift terug naar beneden. Ook de gang was in de mysterieuze Liberty Style. Wel fraai.

Gewoon Genua.