Na een rustige rit zijn we nu in Gallup, New Mexico. Vandaag vooral mooie natuur gezien, die een beetje te vergelijken is met wat er bij de Grand Canyon en Monument Valley te zien is. Mooie rotsen, luchten en kleuren dus. Verder het normale pallet onderweg: Verlaten tankstations, motels en allerhande handelsposten. Doordat we nogal avontuurlijk ook de kleinere weggetjes afreden werd het bij tijd en wijle weer behoorlijk Parijs-Dakar, maar de angst voor een lekke band in the-middle-of-nowhere zorgt er dan toch wel voor dat je enigszins verstandig tussen de (soms enorme) kuilen in de weg gaat laveren. Ook het halve oog op de benzinemeter (minder dan 100 mijl distance-to-empty geeft al lichte verontrusting onder deze omstandigheden) zorgt voor een gezonde wedstrijdspanning in de cockpit.

Onderweg bij verrassing langs het Red Rock National Park gekomen; Dat zat niet in de voorbereiding, maar gezien het historische U2-concert was het natuurlijk toch het omweggetje van 5 mijlen waard. Er bleek daadwerkelijk een openluchttheater aanwezig te zijn, wat zo te zien echter voornamelijk voor rodeo-achtige activiteiten werd gebruikt. Later leert even Google’n dat er maar liefst drie Red Rocks in de USA zijn, en dat die van U2 in Colorado ligt… Toch geen heilige grond betreden dus!

Met een lunch bij Denny’s (onverschrokken als we zijn) en een diner bij Fratelli’s (echt prima pizza) zijn we nu in het hotel beland. Morgen naar Flagstaff, daarna naar Kingman en als laatste naar Santa Monica. Dat beloven alle drie erg mooie ritten te worden. Het einde van de route komt in zicht!

Dat je bij Denny’s een salade besteld beschouwen die Amerikanen als tamelijk verontrustend, maar daar hebben ze een oplossing voor: Die kom soep is de meegeleverde dressing (goed voor twintig man), het brood ernaast lijkt zo uit de frituur te komen. Onder de 1500kcal serveren wij hier niet!

Mooie art deco-achtige tegels. Bij dit soort tentjes staat er vaak een hek omheen, alsof de eigenaar toch de hoop nog heeft dat bij het verder opleven van Route 66 een en ander ooit nog te gelde te maken is.

Red Rock theatre. Die andere.

Zo te zien een 1965 Pontiac Bonneville limo. Auto’s in deze staat zie je in deze regio eigenlijk bij vrijwel ieder huis staan. Weinig geld, trailer-achtige woningen, maar genoeg ruimte om de oude auto’s in de tuin te laten staan.

Gezellige omgeving zo af en toe

1959 Impala. Nog even geprobeerd te starten, maar helaas. Waarschijnlijk geen benzine meer.

Motel sign. Net zolang tot niemand ze meer kan zien of luchten.

The Owl Rock. In vrijwel ieder Route 66 overzicht aanbevolen als must-see-item. Reden daarvoor is niet helemaal duidelijk.

Dit soort treinen zien we de hele dag door. Twee, drie of vier locomotieven ervoor, en meer dan honderd wagons erachter. Ze toeteren bij iedere overweg, vermoedelijk omdat de remweg zo ongeveer de lengte van de A2 heeft.

Kruispunt van de ene middle-of-nowhere-weg met de andere middle-of-nowhere-weg. Daar kun je tenminste nog eens rustig met je Magnum .44 oefenen.