Dag 8, weer Florence

Het Palazzo degli Uffizi. Volgens velen het hoogtepunt van Florence en de absolute must-see. Tegelijkertijd berucht om de ellenlange wachtrijen en de hordes toeristen binnen het museum. Tijdens ons vooronderzoek kwamen we al tot de conclusie dat er maar één remedie was: Midden in de nacht (0700) opstaan en ontbijten, om 0730 richting het museum, 0800 in de rij aansluiten en stipt om 0815 het museum inlopen. Zo gezegd, zo gedaan, en het moet gezegd: Het proces viel niet tegen. Twintig wachtenden voor ons, en eenmaal binnen een compleet leeg museum dat op ons wachtte. Zelfs bij de highlights stonden we met slechts enkele anderen in de zaal en was er ruimschoots tijd voor het maken van foto’s, selfies en impressies met topstukken van onder andere Leonardo da Vinci, Michelangelo, Raphaël en Botticelli. Daarnaast is de hoeveelheid kunstwerken gewoon te overweldigend, eigenlijk zie je na vijf minuten door de bomen het bos al niet meer. Iedere gang wordt geflankeerd door eindeloze rijen beeldhouwwerken met daarbovenop op richels neergekwakte schilderijen die blijkbaar ‘over’ zijn. Algemene indruk is dan ook dat het een zeer fraai museum is, en dat in de stilte het leuk is om een aantal topstukken tot je te nemen. Het beeld dat je er dagen rond kunt dwalen leek ons wat overtrokken, zelf stonden we binnen twee uur weer buiten.

Nadat we het Uffizi uitliepen zijn we als erkende ramptoeristen natuurlijk nog wel even gaan kijken naar de wachtrij die er inmiddels stond. De verkopers van semi-legale kaartjes meldden een wachttijd van 1.5 tot 2 uur, maar dat leek gezien de aanwezige mensenmassa wat overtrokken. Niettemin zagen we grote groepen aziatische toeristen in colonne het museum intrekken, en die hadden wij tijdens ons bezoek slechts in zeer geringe mate binnen het museum gespot. Prima keuze dus.

Na een koffiestop (+smoothie en thee) liepen we richting de volgende Florence attractie, de Dom. De buitenkant hiervan maakte indruk, maar na ruim een half uur wachttijd gold dat zeker niet voor de binnenkant, Toch wat karig en niet bijster frivool was het unanieme oordeel van de Minigruppe.

Laatste actiepunt van Florence betrof de Mercato Centrale, een fraaie overdekte markt met exotische artikelen. We hebben de op zich verleidelijke varkensoren uiteindelijk niet gekocht, maar het is altijd leuk om door dit soort markten vol verse waren te struinen. Jammer dat we weer vertrekken, maar het is niet handig om een koelkast vol eten te hebben als je volgende stop weer een hotel is.

Na een uitstekende lunch bij Za Za zijn we richting station gelopen om ons slap in de Hop On Hop Off bus heen en weer te laten rijden. Aangezien we de blauwe lijn al grotendeels gezien hadden zijn we overgestapt op de rode lijn die naar de wat meer afgelegen en minder toeristische locaties van Florence rijdt. Met het monotone bijna hypnotiserende commentaar van de geautomatiseerde gids op de koptelefoon (had blijkbaar de Encyclopedia Brittanica ingeslikt en zat jaartallen op te dreunen) geraakten we bijna in trance. Net op tijd konden we de bus na een uurtje weer verlaten bij de van gisteren bekende supermarkt en ons naar het appartement spoeden. Nu dus rust, straks hamburgers, morgen een dagtocht naar Siena.

Gewoon op je gemak een (onscherpe…) selfie met La Primavera van Botticelli nemen

De geboorte van Venus. Ook van Botticelli naar verluidt.

Selfie 2.o. Om 0800 in je mooiste outfit naar het museum gaan, semi-geïnteresseerd naar het schilderij staren terwijl je afgerichte vriend je genadeloze bevelen opvolgt om de foto te maken.