Gisteravond moesten we natuurlijk ook nog wat eten, en zijn we naar een door gids Lisa aangeraden restaurant in de buurt geweest. Gelukkig hadden ze daar een Engelstalige kaart: Praktisch gezien betekent dat hier grote foto’s met in piepkleine lettertjes een Engelstalige beschrijving van het gebodene. Toch handig om te weten dat de zo aanlokkelijk ogende dis uit eenden-ingewanden bestaat.

Vanochtend zijn we na het ontbijt in de taxi gesprongen, en hebben we ons naar de Lama Tempel laten brengen. Dit is de grootste Lama tempel buiten Tibet; Op ons kwam het over als een boeddhistische tempel, dus er is nog enig vervolg onderzoek nodig naar de verschillen en overeenkomsten tussen het boeddhisme en het lamaïsme. Wel een fraai gebouw wat nog volop in gebruik is. Voor de liefhebbers kunnen er drie wierrookstokjes aangestoken worden, wat met name de Chinese bezoekers volop doen. Verder zijn er monniken op tantra achtige wijze aan het bidden en is er een overvloed aan boeddha beelden te bewonderen.

Lama Tempel

Drie wierrookstokjes. Een kaarsje branden is toch eenvoudiger.

Als de wierrook niet voldoende helpt kun je er altijd nog cash tegenaan gooien.

Naar verluidt het grootste beeld ter wereld dat uit een enkele boom gesneden is

 

Alhoewel het een aardig eind van het hotel was, besloten we toch om terug te lopen. Ook al omdat er onderweg nog wel een paar andere attracties te bewonderen waren. Als eerste konden we Ghost street afvinken, een straat met eettentjes die om 1100u ’s ochtends niet de aanblik bood die het ongetwijfeld ’s avonds wel doet. Hierna zijn we onverschrokken de echte Hutongs ingelopen, de kleine tussendoor straatjes vol laagbouw waar mensen zowel wonen als werken. Zowel de bedrijvigheid, mensen als fietsers vliegen je links en rechts om de oren. Deze straatjes lijken een realistischer beeld te geven hoe de Chinese maatschappij op dit moment in elkaar steekt, en laat zien hoe veel Chinezen wonen en werken. Het Westerse gehalte is hier in ieder geval beduidend lager dan in de drukke verkeersaders van de stad.

Ook de natuur is hier soms afwijkend

We eten paksoi vanavond

Typische Hutong aanblik

Kabeltv

Dit soort transport zie je veel

Who wears it best

Na de Hutongs kwamen we via een grote winkelstraat vol met alle bekende westerse winkels in BBQ-street terecht: Alles wat je je bij exotisch Chinees eten voorstelt was hier te bekijken en te proeven. Het aloude gezegde dat ‘als het maar poten heeft en de rug naar de zon wijst’ het door de Chinezen gegeten wordt kan hier naar believen worden bevestigd. De waarheid lijkt wat minder spectaculair te zijn, want ook alle Chinese toeristen maakten meer foto’s van de sprinkhanen, schorpioenen, zeepaardjes en –sterren dan dat ze deze daadwerkelijk opaten. Wij belandden na deze aanblik bij een normale Chinese eettent, waar we voor slechts €25 met z’n vieren geluncht hebben: Vijf gerechten plus bier en cola, da’s dus echt niet duur.

Cricket on a stick. Alive, that is.

Decoratie met zeepaardjes en -ster

Gezellige vogeltjes. Met alles d’r op en d’r aan.

Appetizertje van Schorpioen en Kakkerlak

 

Toetje van duizendpoot en sprinkhaan

Na dit spektakel en vele kilometers verder waren we wel uitgesjokt voor deze dag. Omdat meerdere taxichauffeurs oftewel nee schudden oftewel ons compleet negeerden belandden we wederom bij een snorder in de auto die ons in ietwat opgepropte staat het laatste stuk terugbracht naar het hotel.

Een aantal eerder opgedane indrukken werd vandaag bevestigd. Het verkeer is echt even wennen, want de normale regels gelden niet. Auto’s hebben voorrang, ongeacht wat de belijning, stoplichten of andere voorzieningen ook mogen aangeven. Als buitenlander is het aan te bevelen je aan te sluiten bij ander overstekend publiek en onverschrokken door te stappen. Ondanks een indrukwekkende hoeveelheid near-misses wordt het door de relatief lage snelheden overigens nooit echt levensgevaarlijk.

Van tevoren maakten we ons nog wel enige zorgen om de hygiëne, aangezien je al Google’nd daar de meest vreselijke horrorstories over leest. Kort samengevat valt het allemaal reuze mee; het hotel is ook voor de westerse maatstaf gewoon prima in orde, en ook op straat is het gewoon schoon. Een overvloed aan schoonmakers ruimt zelfs de gevallen blaadjes meteen op, waardoor het op sommige plekken bijna Disney-achtig aandoet. In de Hutongs is het allemaal wat minder, en ziet het op straat aangeboden eten er ook meer uit als een garantie op drie weken buikloop. Ook de openbare toiletten (in overvloed aanwezig) worden gekenmerkt door een urinelucht waar de verf spontaan van gaat bladderen. En dan natuurlijk nog de bekende smog: Per dag verschilt dit nogal. Het is niet zo dat je er last van hebt, maar een boswandeling is het hier natuurlijk niet. Er zijn best wel Chinezen met mondkapjes op, maar ze zijn veruit in de minderheid. Zeker voor ons als toerist is het in deze periode in ieder geval geen enkel punt van zorg. Als je al deze dingen even in de overwegingen meeneemt, is het allemaal prima te doen.

Wat opvalt in Beijing is de grote hoeveelheid elektrische scooters en fietsen. Brandstof aangedreven tweewielers zijn veruit in de minderheid, wat hopelijk de smogvorming wat binnen de perken houdt. Je hoort ze echter niet aankomen, wat gecombineerd met de eerder genoemde vrije interpretatie van de verkeersregels ervoor zorgt dat je alleen op het trottoir enigszins veilig bent.

Waar we nog iets meer handigheid in moeten krijgen is het afdingen. Omdat sommige zaken toch al nauwelijks iets kosten ziet het niet automatisch in je systeem om een tegenbod te doen. Zo betaalden we vandaag op de terugweg met de taxi nog meer dan op de heenweg, ondanks een kortere afstand. Ongetwijfeld was daar dus zomaar enkele Euro’s winst te boeken geweest, hopelijk doen we volgende keer bijtijds een tegenbod in plaats van schaapachtig ja te knikken…