Door allerhande problemen met de Internet verbinding een verlaat verslag!

Vandaag was een bijzondere dag, want een bezoek aan de Great Wall is toch wel iets heel speciaals te noemen. Na een vroeg ontbijt (07:00) werden we door gids Jessie met haar chauffeur opgehaald bij het hotel. We zijn ooit via Tripadvisor bij de highly recommended Jessie terecht gekomen, en ze maakte de belofte helemaal waar. Perfect Engels gecombineerd met veel enthousiasme zorgde ervoor dat ze vandaag een prettige reisgenoot vormde. De riante Buick van eerder deze week was weliswaar ingeruild voor een wat aftands Chinees busje maar dat mocht de pret niet drukken. Eerste doel van de dag was Mutianyu; Weliswaar is de muur ook al dichter bij Beijing te bezoeken, maar dat is ook terug te zien in het aantal toeristen. Door iets verder door te rijden kwamen we op een locatie waar het relatief gezien rustig was, mede geholpen door het feit dat het hoogtepunt van het toeristenseizoen ook al achter ons ligt. Dit, gekoppeld aan het aanwezig zijn van een kabelbaan, trekt ook de grootste twijfelaars al snel over de streep.

De rijstijl van onze kersverse chauffeur vroeg wel enige gewenning. Na gewend te zijn aan een wat agressieve rijstijl die iedere vorm van vertraging als een doodzonde beschouwde kwamen we nu in een nieuwe vorm van transport terecht waar het ingehaald worden door fietsers als niet onmogelijk werd beschouwd. Daarbij werd het hele traject bij voorkeur in een zo hoog mogelijke versnelling gereden. Het ideale schakelmoment lag bij zo’n 1000 toeren, waardoor de laagtonige resonantie de hele carrosserie en inzittenden in een soort monotone vibratie samenbracht. Waar in eerste instantie iedereen alleen maar voor zichzelf dacht dat terugschakelen een optie was, werd dit gaandeweg de rit ook steeds vaker hardop uitgesproken. Gelukkig sprak de man uitsluitend Chinees, en konden we dus zelfs bergop vrolijk verder blijven vibreren. Dat daarbij diverse lampjes op het dashboard permanent verlicht waren mag dan ook geen wonder heten.

Bij aankomst bij de Great Wall werden we via een touristtrap (20% bieden van de vraagprijs, volgens Jessie) naar een bus geleid die ons in enkele minuten onderaan de berg bracht. Hiervandaan ging de reis per kabelbaan verder, waarbij we bij toeval in de gondel terecht kwamen waar volgens het opschrift Michelle Obama in 2014 nog gebruik van had gemaakt. We kunnen dus in ieder geval stellen dat het apparaat een goed jaar geleden nog grondig gecheckt was, wat het vertrouwen van onze minigruppe nog wat verder sterkte. In slechts vijf minuten sta je vervolgens dan naast wat toch wel een van de grote wereldwonderen mag worden genoemd.

Met een grote glimlach hebben we er vervolgens rondgelopen, en eigenlijk iedereen om ons heen leek een zelfde ervaring te hebben. Het is en blijft toch wel heel bijzonder om daadwerkelijk voet te zetten op iets wat je eigenlijk alleen maar uit de geschiedenisboekjes kent. Ook veel bezoekers uit China zelf, die pas sinds kort de mogelijkheid krijgen om te reizen, staan er met eenzelfde blije verbazing van het plaatje te genieten. Eigenlijk zou je het nog het beste kunnen vergelijken met een bezoek aan de Grand Canyon waar een zelfde soort sfeer hangt. Na een flink stuk de muur op en neer te hebben gelopen en vele tientallen foto’s verder heb je het uiteindelijk natuurlijk ook wel weer gezien, en was het tijd om letterlijk en figuurlijk weer af te dalen naar ons busje.

Dat zie je niet vaak, blijkbaar heeft opa het naar zijn zin

Poseren voor the great wall

Minigruppe@De_Muur

Gids Jessie heeft als hobby fotografie

Wildvreemde Chinezen die met ons op de foto wilden. Volgens Jessie uit de provincie, die nog nooit westerlingen hadden gezien.

Visit in style

Voor de lunch kwamen we terecht bij een traditioneel Chinees restaurant waar we op de bekende plaatjes-kaart weer onze keuze konden maken. Inclusief het de door de chauffeur uitgekozen zeewier was het weer een prima maaltijd, ditmaal voor maar liefst €20 voor zes personen. Na de lunch zijn we doorgereden naar de Changling tombs, de begraafplaats van een van de keizers uit de Ming dynastie. Om te zien niet de meest spectaculaire locatie van deze reis, maar met de uitleg erbij komt zo’n plek dan toch tot leven. Opmerkelijk is bijvoorbeeld dat bij het overlijden van de keizer z’n twaalf meest geliefde concubines de twijfelachtige eer ten deel viel om samen met de keizer te mogen worden begraven. Om niet geheel onlogische redenen zijn ze daar later toch maar mee opgehouden.

Toegangspoort voor de keizerlijke begraafplaats

Uit 1404, met alleen penverbindingen. Knap dat het nog bestaat.

Onderweg in de auto konden we met Jessie overal open over spreken, en konden we ons dus ook een goed beeld vormen van de huidige situatie in China en hoe deze door de plaatselijke bevolking beleefd wordt. Het wordt door hen in ieder geval allemaal wat minder streng en gecontroleerd ervaren dan dat we het met onze Westerse ogen beoordelen. Geblokkeerde websites omzeil je gewoon met een VPN verbinding, dat is wel even omslachtig, maar allemaal geen groot probleem. Het zou alleen wel fijn zijn als Google het weer zou doen.

’s Avonds hebben we net als gisteren op aangeven van een niet nader te noemen lid van de minigruppe in een niet nader te noemen etablissement doorgebracht. Gelukkig hadden ze er vanavond wel een prima te drinken Chinees biertje bij: Niet de favoriet Tsing Tao, maar een ander soortgelijk brouwsel, die eigenlijk allemaal nog het best met Budweiser te vergelijken zijn. Morgen wederom bijtijds op stap, want dan gaan we naar onder andere de Verboden Stad en het Tiananmenplein toe. Voor het eerst is de weersverwachting daarbij wat minder dan tot dusver, met zo’n 11 graden en 50% kans op regen. We gaan het wel zien.