Dag 12 Kinne-Vedum – Odense

Zoals gisteren na ampel beraad besloten (en daarbij uiteraard alle variabelen meewegend) zijn we vanochtend rond 05:30 op kousevoeten uit ons appartement vertrokken. De ongekend gastvrije eigenaren hadden zelfs nog een kort afscheidsbriefje onder de ruitenwisser gedaan. Niettemin moest de V8 toch eens gestart worden, dus hoogstwaarschijnlijk zaten ze deze ochtend toch ongewild lekker bijtijds aan het ontbijt. Eerste doel was Göteborg voor de eerste slok LPG, waarna koers gezet kon worden naar Malmö. Na daar voor de laatste maal in Scandinavië LPG getankt te hebben konden we heel voorspoedig rond 10:30 The Bridge ditmaal in tegenovergestelde richting nemen.

Erg aardig. We hebben een 10 gegeven op booking.com.
Ook vanuit Zweden fraai
In gedachten zit je dan in een olijfgroene Porsche

Na al ruim 600km snorren begon de Caddy na de oversteek tussen de eilanden Sjælland en Funen wat onheilspellende geluiden te maken. In eerste instantie wijdden we dit aan de wind en het wegdek, maar na een korte safety-check was duidelijk dat we met een (veel) groter probleem te maken hadden. Daarom meteen de eerste afslag naar de bewoonde wereld genomen, waar de rook inmiddels van het rechterachterwiel af sloeg en de velg te heet was om aan te pakken. Een eerste eigen diagnose was dat de rem (en/of mogelijk de hand/voet-rem) bleef hangen. Maar ja, wat doe je daaraan langs de kant van de weg. Daarom in limp-mode voorzichtig verder gereden, en na de eerste garage (echt veel te druk) een paar honderd meter verderop bij een eenvoudige algemene garage terecht gekomen die ons wel wilde helpen.

Met het verwijderen van het wiel en de remtrommel bleek een remschoen zo ongeveer verpulverd te zijn. Er was echter geen enkele mechanische oorzaak voor aan te wijzen, dus het vermoeden bestond toch dat een licht ingedrukte voetrem die pas na langere tijd voldoende opwarmde om voor problemen te zorgen de oorzaak was. Na het schoonmaken van de remtrommel en het bijschuren van de remschoen gingen we opgelucht weer op pad, om na 50 meter te constateren dat het probleem nog net zo hevig aanwezig was. Daarom terug op de brug, om aldaar te constateren dat er een additioneel probleem bijgekomen was: Door de ontstane hitte was inmiddels ook de keerring op de achteras die de differentieelolie op z’n plek moet houden gesmolten, waardoor de hele remtrommel ook onder de olie zat.

The Bridge. Maar dan anders.
Onderkant remschoen bijna foetsie.

Alhoewel de grootste leverancier van Amerikaanse onderdelen van Denemarken om de hoek zit, kon deze niet aan de benodigde (heel gangbare…) onderdelen komen. ‘Even’ repareren is er dus niet meer bij, en dit gaat dus wel even duren. Plan de campagne is nu om morgen de oude remschoenen opnieuw te laten bekleden (kan elders in de stad) en een universele keerring voor de achteras te monteren. En dan maar hopen dat de diagnose van de parkeerrem klopt natuurlijk.

Inmiddels zitten we daarom in het Best Western van Odense, alwaar we de binnenstad verkend hebben (prima), bier gedronken en Tour de France hebben gekeken (prima), pizza hebben gegeten (bijna prima) en nu van geforceerde rust genieten (minder prima, we hadden al bijna thuis kunnen zijn).

Pittoreske binnenstad
Bier en tv
Gezellig.

Morgen kijken we verder; De backup-plannen borrelen al op (ANWB? Auto achterlaten en op laten halen? Terugvliegen vanaf Kopenhagen?), maar het zou ook zomaar kunnen dat we morgenmiddag gewoon weer onderweg zijn. Spanning en sensatie dus!

Eén gedachte over “Dag 12 Kinne-Vedum – Odense

  1. Man, man, man. En je blijft met die vooroorlogse stoomboot worstelen. Had je mijn advies gevolgd was je al halverwege Duitsland omdat je lekker voor 500 Euri een hut op de boot had kunnen hebben en de caddy dus in ruste zou staan. Geen idee hoe de Duitsers in de US onderdelen zitten, maar altijd beter dan een Best Western met formica tafeltjes en TL licht. Als je elektrisch opgehaald moet worden …

Reacties zijn gesloten.