Ondanks het dubieuze karakter van onze kamer hebben we wel prima geslapen. Frisse zeewind, donker en koel, een zeer acceptabel bed en zo nu en dan geruststellende regengeluiden. Gelukkig was de badkamer op de gang wel uitsluitend aan ons toebedeeld, want het delen van sanitair zijn we nu toch wel ontgroeid. Ted had ’s ochtends een prima ontbijt paraat staan, en om 09:30 zaten we weer in de auto.

Het werd een mooie dag. Zeer indrukwekkende natuur onderweg waar de foto’s nauwelijks recht aan doen. Eerste doel was Bettyhill, een plaatsje aan de kust. Met een korte zoektocht werd Farr Beach gevonden, een verlaten strand dat bekend is voor locals en degenen die Tripadvisor lezen. Zeker de omweg waard. Onderweg hebben we onze eerste Schotse Hooglander vast kunnen leggen, want daar ontbrak het tot dusver danig aan. Het weer onderweg was typisch Schots; Koud (max 11 graden), af en toe zon en af en toe regen. Ons uitgekiende laagjesconcept komt hierbij echter wel optimaal tot zijn recht. De wegen werden gaandeweg de dag steeds krapper, op veel plaatsen enkelbaans, maar met wel voldoende uitwijkhaventjes om de tegenliggers (of snellere lokale duwerts) te laten passeren.

Na Bettyhill enkele omzwervingen naar o.a. Talmine (volgende pittoreske kustplaatsje) en toen naar Castle Varrich (Gaelic: Caisteal Bharraich, dus goed op de bordjes letten). Met enige moeite de USS Nimitz weten af te meren, en toen te voet naar boven. Met een beetje mazzel hebben we het droog gehouden, en het was een fraaie wandeltocht. Extra kudos voor C die hier echt even voor door moest bijten, zowel qua inspanning als qua hoogte. 

Onderweg niet teveel haast, want de natuur is prachtig en de meeste overige weggebruikers zijn mede toeristen die ook rustig sukkelen. Volgende stop was Smoo Cave, en fraaie grot. Wederom aardig wat klim- en daalwerk, maar ook zeker de moeite waard. 

Overigens zie je hier tot onze verbazing overal nog brievenbussen en telefooncellen, zelfs als er in de wijde omtrek geen huis te bekennen is. Knap om nog iets te verdienen op die ene ansichtkaart lijkt mij.

Bij het boeken was al duidelijk dat we een paar dagen een uitdaging zouden hebben om een diner te scoren, en vandaag is het begin van deze periode. We zitten weliswaar weer enigszins op stand, maar wel gekoppeld aan een restaurant waar we voor onder de €200 niet terecht kunnen. Daarom maar even een half uurtje doorgereden voor een prima betaalbare hap.

Morgen door Plockton om het NC500-deel van onze reis af te ronden.