Carmel – San Francisco

Van Carmel het laatste stuk met de auto afgelegd naar San Francisco. Dat leidde ons wederom langs highway one, met diverse fraaie uitkijkpunten. Via Davenport en Morro Bay kwamen we uiteindelijk aan het begin van de middag in San Francisco aan. Het plan was om eerst een aantal dingen te doen waarbij het handig was om de beschikking over een auto te hebben. In de praktijk blijkt het parkeerprobleem van een grote stad toch ook wel voor aardig wat nadelen te zorgen, en hebben we uiteindelijk alleen de Golden Gate Bridge even tactisch kunnen bekijken.

Het hotel blijkt echt op een geweldige locatie te liggen, recht tegenover Pier 39. Nadat we de koffers op de kamer hadden gedropt konden we de restanten van de auto elders in SF bij Hertz inleveren. Het is toch iedere keer weer verbazingwekkend met welke nonchalance dat gebeurt: Zonder ook maar op of om te kijken wordt het apparaat weer ingenomen, zelfs de schade heeft geen enkele aandacht gekregen. Ook de volgens mij noodzakelijke formulieren voor de schadeafdeling hoefden ze niet te hebben. Of het is veel beter georganiseerd dan het lijkt, oftewel de winstmarges zijn dusdanig dat ze er gewoon relatief makkelijk over kunnen doen. In totaal hebben we er 3539 mijl, oftewel 5695 kilometer mee gereden. En bevalt zoiets dan? Tja. Er is objectief gezien weinig mis met een Nissan Murano SV 3.5V6. In Nederland is het een auto van €80.000, maar dat is echt veel te veel geld voor deze auto. Soepel rijdend, met voldoende vermogen, maar verder een relatief karig uitgeruste auto zonder ook maar een greintje karakter. Grootste irritatie was de onvoorspelbare electronica: We hebben meerdere keren gehad dat de auto bij het parkeren om onduidelijke redenen maar bleef piepen alsof er iets niet goed was. De enige remedie was om het hele shutdown proces opnieuw te doorlopen, dus opnieuw starten, even van z’n D weer in z’n P zetten, motor weer uit, en het piepen hield op. Daarbij was het verbruik echt tegenvallend, zelfs met de ellenlange stukken waarbij we constant rond de 110kmh gereden hebben is-ie nooit onder de 1 op 10 gekomen. Dat red je onder deze omstandigheden zelfs met een dikke Amerikaanse SUV met V8 nog wel. Kortom: Niet ontevreden, het formaat was prima, prettige motor, maar als het ding toch zuipt als een tempelier geef ons dan volgende keer maar weer een V8 met passend karakter.

Na het inleveren van onze Japanse vriend hebben we twee driedaagse passen voor het openbaar vervoer (het wat?) gekocht. Hiermee konden we soepel terug richting hotel, zonder een uur lang berg-op berg-af te hoeven doen zoals we dat ons nog levendig van de vorige keer konden herinneren. Daarna even de eerste verkenning van het havenfront gedaan, en helaas moeten constateren dat Alactraz voor de komende dagen uitverkocht is. Gelukkig zijn we er al een keer geweest, maar het was toch aardig geweest om er nog een keer heen te gaan.

Nu rust, morgen shoppen, hopelijk de Painted Ladies fotograferen, en ’s avonds naar het honkbal. Nog drie nachten, dan weer terug naar Amsterdam!