Het was vanochtend weer wat Minder Warm. De planning was om onderweg naar Cody via de Beartooth Pass te rijden, een fraaie slingerweg door de bergen die tot vele stops zou moeten uitnodigen. Meteen na vertrek bleek het geen ideale rijdag voor bergachtig terrein ze zijn, aangezien het mistig was en er met temperaturen van rond het vriespunt ijzelachtige regen uit de lucht kwam vallen. Bij het begin van de Beartooth Pass was er bij de crew dan ook teleurstelling maar ook enige opluchting dat de pas gesloten was. Stapvoets door de bergen is niet erg, maar 100mijl is dan wel erg lang.

Gelukkig nog op tijd kunnen remmen. Best groot zo’n bizon.

Gesloten vandaag. En misschien wel voor de rest van het jaar.

Na enig Topoverleg in de commandocentrale kwam er al snel een alternatief plan op tafel. De kortste weg naar Cody betekende dat we de zojuist afgelegde weg weer integraal terug moesten rijden, wat een weinig aanlokkelijk programma leek. Er was bovendien nog een subprogramma dat afgewerkt moest worden: Muffler Men. Alhoewel niet de hele crew even enthousiast was (‘I’m married to an idiot’) werd er dus vanuit Wyoming koers terug naar Montana gezet om de Muffler Men te lokaliseren, inventariseren, fotograferen en aan het archief toe te voegen. Aangezien dit slechts een detour van nog net geen 350km betekende zag de gezagvoerder geen enkel bezwaar, dus zo geschiedde. Via Livingston reden we naar Billings, waar de eerste twee MM’s ons al op stonden te wachten. In Rockvale troffen we nummer drie die, heel lafjes, eigenlijk alweer op de route naar onze bestemming stond. Gelukkig was de temperatuur inmiddels opgelopen tot een graad of 16 wat de stemming alleen maar ten goede kwam.

Deze stond op priveterrein, dus even gefotografeerd zonder entourage

Bij het parkeren sprong het personeel van het bandenbedrijf meteen in actie. Helaas kwamen we alleen voor de Bandenman.

Met geweer bij het casino

Cody is gesticht door William Cody, beter bekend als Buffalo Bill. Het hele dorp staat dan ook in het teken van deze entertainer, en we verblijven in het Buffalo Bill Village Resort. Net als de afgelopen dagen in een vrijstaande bungalow (of eigenlijk blokhut), maar dit keer met het zo begeerde WiFi. Na aankomst hebben we een bezoek gebracht aan het Buffalo Bill Center of the West, een knoert van een gebouw met maar liefst drie sub-musea. Wat hier met name duidelijk wordt is het gebrek aan historie dat Amerika van zichzelf heeft en hoe kort geleden die geschiedenis is. Amerikanen zijn oprecht onder de indruk van iets wat nog het best te vergelijken is met het Ron Brandsteder museum. Uiteindelijk was Buffalo Bill een goede entertainer en slimme zakenman, maar de manier waarop ze er hier bij weg zwijmelen is heel merkwaardig voor ons Europeanen. We mogen morgen nog een keer terug op hetzelfde kaartje, maar die honderden geweren hadden we na vijf minuten wel gezien, en de tentoongestelde kunst zou het gemeentemuseum van Schin op Geul nog niet eens halen.

Bill zelf. Alle Amerikanen wilden met ‘m op de foto.

De blokhut

Nu diner en rust, morgen Sheridan.