Vanochtend was de ergste buikloop van C gelukkig achter de rug, en konden we dus gewapend met de nodige Imodium de volgende etappe van ons avontuur aanvangen. Na een prima ontbijt toverde het vriendelijke hotelpersoneel de auto weer tevoorschijn zodat het hele circus in kon stappen om de reis naar Portofino aan te vangen. Onderweg van muziek voorzien door de onvolprezen DJ F, die na het nodige gedoe alsnog met een opgediept snoertje de Onkyo aan de Ford wist te koppelen. De route leidde ons langs de kust, en dat betekent bergachtig terrein. Ontelbare tunnels en viaducten waren dus ons deel, waarbij het prachtige uitzicht uiteindelijk bijna voor lief werd genomen.
Portofino blijkt een soort Monaco van Italië te zijn, met protserige jachten en patserige types. De overige populatie bestaat vervolgens uit mensen die dit schouwspel komen bewonderen. De ligging is echter prachtig, aan een diepblauwe baai met gezellige terrasjes eromheen. Na even rondgewandeld te hebben konden we hier dan ook van de capuccino en overige versnaperingen genieten, en daarbij een nieuwe benchmark neerzetten. Dezelfde consumpties die ons gisteren €5,50 kostten verwisselden vandaag voor €27 van eigenaar. Tsja, locatie, locatie en locatie zullen we maar denken.
Na Portofino zijn we naar La Spezia gereden; Morgen is dat onze uitvalsbasis richting Cinque Terre, en dit gaf ons mooi de kans om zowel te lunchen als de scooterverhuurder te checken. Met de scooterverhuurder was niets mis, behalve dat deze rond riposo tijd potdicht zat. De lunch was ok, maar geen hoogstandje, met opgewarmde pizzapunten vergezeld van cola. Na de lunch zijn we richting ons verblijf gereden, een Agriturismo wat zoveel inhoudt als een soort AirBnB meets het plattelandsleven. We verblijven in keurige doch rudimentaire kamers, met prachtig uitzicht en een omgeving met een daverende stilte. Even was er blinde paniek toen de diverse apparatuur geen WiFi-signaal kon oppikken (je kunt het ook té rudimentair hebben) maar dat bleek godzijdank op een misverstand te berusten.
Nu is er dus echt rust: Van 1600 tot 2000 een vrij programma (rust dus), daarna een gezamenlijk diner met de vier vrouwelijke eigenaressen met gebruikmaking van zelfgekweekte ingrediënten. Ik ben benieuwd; Morgen naar Cinque Terre.
De haven van Portofino. De meeste plaatjes op Internet lijken een klein Photoshopje te hebben gehad, want die hebben ineens heel andere kleuren.
De boot verkopen kan altijd nog
Uitzicht vanuit de Agroturismo