07:00. We zijn al wakker en dat is maar goed ook want met 130dB maakt het brandalarm duidelijk dat het de bedoeling is dat we in actie komen. Even kortstondig overleg, want de kans op een échte brand is nou ook weer niet zo groot, maar omdat-je-weet-maar-nooit én de herrie in de kamer onhoudbaar is kleden we ons snel aan, pakken we de belangrijkste zaken in een rugzak en spoeden we ons naar het trappenhuis (nóóóóit de lift kinderen!). Altijd mooi om te zien hoe de diverse hotelgasten reageren. Sommigen staan in 2 seconden buiten, anderen staan in de deuropening van hun kamer je vragend aan te kijken alsof je persoonlijk Hoofd Brandzaken bent. Maar de meeste mensen doen wat wij doen, geen paniek, rustig naar buiten, waarbij het voor de besluitvorming meehelpt dat het 18 graden en droog is. Na een minuut of 7 arriveert de brandweer en dat doen ze op z’n Amerikaans, dus met drie spuitwagens, een ladderwagen en een commandant. Na een diepteonderzoek door de heren mogen we na een minuut of twintig weer naar binnen, waarbij ik de chief tegen de receptie hoor zeggen dat ze geen idee hebben wat het alarm getriggerd heeft, maar vermoedelijk iemand handmatig een brandmelder heeft overgehaald. We zullen ze uit Europa een brandmeldpaneel opsturen, handig voor de volgende keer.

De cavalerie arriveert

Met brandslang backpack

Na dit spektakel is het tijd voor ontbijt en we zijn van mening dat na de ervaren overlast (we sue’n ze nog net niet) dat rustig wat later én uitgebreider dan anders kan. Pas om 10:30 zitten we dus in de auto en besluiten de geplande route naar Savannah van Georgia naar South Carolina te verleggen zodat die staat ook nog aan bod komt. Het is echter nog steeds wat druilerig dus de op zich mooie natuur-route komt niet echt goed uit de verf.

Mooie doch druilerige route

Keurige foto

Onderweg vallen ons vandaag maar ook de afgelopen periode een aantal zaken op:

• Heel veel rommel langs en op de weg. Loopvlakken van autobanden, autobumpers, van alles en nog wat. Je ziet af en toe wel opruimploegen maar het is dweilen met de kraan open.
• Veel auto’s met pech, ik schat dat er toch iedere 10km wel een auto op de vluchtstrook staat. Niet zo gek natuurlijk in een land waar de auto zo ongeveer een eerste levensbehoefte is en men dus eindeloos met tot op de draad versleten materieel blijft rondrijden maar ik denk dat ze hier niet zullen geloven dat we in de Randstad bijna geen vluchtstroken meer kennen.
• Veel roadkill. Ik denk dat we de afgelopen week zeker tien dode reeën langs de kant van de weg hebben zien liggen. En er wordt nauwelijks voor gewaarschuwd, dus vermoedelijk vindt iedereen dit een normaal geaccepteerd risico.

Ook vandaag gezien: Heel veel katoen op de akkers. Het is natuurlijk historisch de regio waar het vandaan komt, maar toch opmerkelijk dat het economisch blijkbaar nog steeds interessant is om dat hier te verbouwen.

Om te oogsten hebben ze tegenwoordig gelukkig machines

Doordat we via South Carolina hernieuwd Georgia binnenreden konden we mooi even langs het Georgia Welcome Center waar ze tegenwoordig ook graag benadrukken dat Forrest Gump in deze regio is opgenomen. Ik geloof niet dat veel toeristen vanwege dit feit hiernaar toe komen maar wie weet werkt het. Ook reden we even langs een suikerfabriek (allemaal in de voorbereidende fase geïdentificeerd natuurlijk) waar een fraai monument staat dat dringend gefotografeerd moest worden.

Beter wordt het niet

Laaaiiiiff is laaaiiik a boooox of chooooocolates

Explosie in een suikerfabriek eist 12 levens. Ter herinnering is er een klein park met fraai memorial naast de fabriek aangelegd

En nu zitten we midden in het historische centrum van Savannah. Dat heeft als groot voordeel dat alles op loopafstand zit maar als nadeel natuurlijk dat parkeren een uitdaging wordt. Gelukkig heeft het hotel in een prima valet-parking faciliteit voorzien waarbij voor een modaal maandsalaris iemand de auto naar de (ongetwijfeld om de hoek gelegen) parkeergarage rijdt. We blijven twee nachten dus de auto hebben we even niet nodig. Morgen Savannah verkennen!