Savannah, Georgia (dat moet je er hier altijd bij zeggen) is een mooie stad met een centrum uit de 19e eeuw waar zowaar gewandeld kan worden. Daarom gingen we gisteren na aankomst alvast een eerste verkenning doen, ook al omdat we toch ergens moesten dineren. De keuze viel hierbij op Jazz’d, een op het oog onooglijk etablissement onderaan een soort Cheers-trap. De kwaliteit werd echter op Tripadvisor geroemd en we waagden dus de gok. En het viel niet tegen, als je de jazz-pianist even weg denkt was het een prima avond met lekkere American sized tapas. Eigenlijk voor het eerst deze vakantie dat we gerechten hadden met echte smaken, meestal sneeuwt het hier onder in zoetigheid of vet. In algemene zin is het eten als vanouds en lijken alle restaurant menu’s op elkaar maar met een beetje creativiteit weten we er altijd wel wat van te maken.

Tapas American Style

Norm!

Vanochtend hebben we de verkenning van Savannah voortgezet en dan ontkomen we natuurlijk niet aan de gevreesde hop-on-hop-off-bus. Er zijn twee aanbieders die elkaar nauwelijks ontlopen, dus na een korte doch intensieve inventarisatie viel de keuze op de firma Trolley Tours. Net als de concurrent adverteerden ze natuurlijk met een prijs waarvan je bij voorbaat weet dat je meer gaat betalen dan dat maar om de een of andere reden hadden ze een iets hogere gunfactor. Dat vonden blijkbaar meer toeristen want de bussen van de concurrent waren beduidend minder goed gevuld. Uiteindelijk is zo’n tour niet veel meer dan een rondje door de stad waarbij driekwart van de bezoekers helemaal niet hop-offt maar gewoon lekker blijft zitten tot het eind en wij vormden geen uitzondering. Je kunt je afvragen hoe verrijkend zo’n tour nou helemaal is maar we weten nu in ieder geval alle bouwjaren van de huizen onderweg en dat is toch ook wat waard.

Deze moet je hebben, niet die andere

Meer gietijzer = rijker

Ook mooi

Hierna konden we te voet de diverse voorbereide highlights af. Met mooi weer, want er trekt hier een koufront over dus er is strakblauwe lucht, maar wel wat fris dus laagjes it is.

Kapitein Kok

Two Worlds Apart voor de mannen uit Savannah die aan de andere kant van de wereld hun leven gaven

Er wordt een brug gelegd

Mooi klassiek theater

Hoogtepunt van de highlights was wel het ons op een obscure site aanbevolen Graveface museum. Even flink zoeken, maar ergens achter een platenzaak verscholen troffen we een geïmproviseerde vergaarbak van rariteiten aan waar de medewerkers ons in etappes meenamen naar de zalen (nou ja, kamers) waar enkele thema’s verder uitgediept werden. De overeenkomst tussen de thema’s was wat onduidelijk maar trok in ieder geval mede belangstellenden die nog het beste als een mix van complotdenkers, neo gothics en cosplay gasten te beschrijven is. Thema’s waren onder andere opgezette dieren-met-een-afwijking, UFO’s, satanisme, maffia-shootings en speciale aandacht met een eigen ruimte voor de heren Ed Gein (gespecialiseerd in het opgraven van overleden dames, Google maar niet) en John Wayne Gacy (33 moorden op z’n cv, idem). Aangezien er af en toe gewacht moest worden voordat een volgend vrolijk college begon stond er een rij van tien flipperkasten tot onze beschikking om de tijd te doden. U zult begrijpen dat de termen apart, bijzonder en vreemd bij dit museum op geen enkele manier de lading dekken. En ons onverwachte moord- en doodslagthema van deze vakantie heeft nog onverwachter een geheel nieuwe verdieping gekregen.

Museumwinkel. Misschien is ‘museum’ iets teveel eer

’t Kalf met 5 poten

UFO kamer

Even flipperen voor de volgende ronde

Keuze te over. En museum is inderdaad niet de juiste term.

Maffia shooting inclusief ramptoeristen

Weer even flipperen

Al dat gewandel leverde in ieder geval op dat de tot dusver dramatisch lage stappenteller (met excuses aan vriend van dit blog K.) vandaag een kleine boost heeft gekregen want ongemerkt kun je hier helemaal dichtslibben. Morgen een wat langere rit naar Daytona Beach, Florida.