Vandaag een rijdag van zo’n 400km met zoals te verwachten een paar zeer noodzakelijke uitstapjes naar enkele opmerkelijke bezienswaardigheden. Na het bekende karige hotelontbijt konden we op weg naar Florida en gezien de ochtendtemperatuur in Savannah (10 graden Celsius) vonden we dat bij voorbaat een goed idee. Bij het passeren van de stateline een korte stop bij het Florida Welcome center alwaar driekwart van de bezoekers alleen maar stopt voor een sanitaire stop en de hoofdtaak van het aanwezige baliepersoneel (zes cursussen over alle attracties in Florida gevolgd) dan ook bestaat uit het aanwijzen van de toiletten.

Gelukkig met foute-gouverneur vermelding

Eerste geplande stop was in Green Cove Springs voor een fuel tank van de Space Shuttle. Er kunnen net als bij de meeste ‘attracties’ die we bezoeken natuurlijk vraagtekens bij dit doel gezet worden, maar het verhaal erachter maakte een bezoek toch waard. De tank (bouwjaar 1977) werd door NASA gebruikt voor testdoeleinden en na afloop van het testprogramma geveild. Een luchtvaartmuseum kocht de tank en liet deze naar de dichtstbijzijnde haven vervoeren. Daar aangekomen bleek verder transport dusdanig gecompliceerd en duur dat er vooralsnog vanaf werd gezien en de tank ‘even’ langs de kant van de weg werd geparkeerd. Dat is inmiddels meer dan tien jaar geleden en aangezien het museum sinds 2019 is gesloten ligt-ie er vermoedelijk nog wel even.

De tank

Zoals iedere klussende vader die iets uitlegt aan z’n zoon: ‘Die gaat nergens meer naartoe’

Na een kleine tussenstop bij een gevangenis uit 1894 (geen goed verhaal bij) reden we door naar de eerste diner van deze vakantie, Angel’s Dining Car in Palatka, Florida. En Angel stelde niet teleur met een authentieke diner uit 1932 die de juiste mate van patina en ranzigheid had die we van een diner verwachten. Zitten aan de bar, personeel op 50cm afstand, vreselijk onhandig en ongetwijfeld voldoen ze aan geen enkele ARBO-wet, maar altijd een genot om een goede diner te bezoeken. En de hamburger (hold the fries) was prima.

Heterdaad

Goede diner

In 90 jaar weinig veranderd

Liefhebbers

Nu kan er helemaal niemand meer langs

Geen tijd te verliezen dus we spoedden ons richting Daytona Beach om de Jantzen Diving Girl en op het terrein van de Aeronautical University een volledig stalen replica van de Wright Flyer mee te pakken. De foto’s vertellen het verhaal! En in Daytona moet je natuurlijk eigenlijk met de auto het strand op zoals we dat al eerder gedaan hebben, maar dat durven we met ons NAT-KR helaas niet aan. Volgende keer maar weer doen dus.

Soort van welkomstbord

Anno 1920

Volgende keer toch iets meer moeite moeten doen voor de foto

Kleine sidenote: We komen eigenlijk weinig leuke of bijzondere auto’s tegen onderweg. Een keer een gewrapte Cybertruck vanuit onze ooghoek voorbij zien schieten, een geparkeerde Hummer EV, een Cadillac Lyric in het voorbijgaan… En al die andere duizenden auto’s waren gewone dertien-in-een-dozijn exemplaren. Opmerkelijk, terwijl we (ik) er echt wel een extra oog voor hebben.

Inmiddels was het alweer tijd om in te checken bij het Holiday Inn in Daytona Beach. Vlekkeloos incheck-proces waarna we helaas doorverwezen werden naar een zeer opdringerige concierge die erg weinig te doen had en zich voorgenomen had om ons iets aan te smeren.
‘I’ve got a present for you’ – ‘No thank you’
‘I have a welcome package for you’ – ‘No thank you’
‘You need to see…’ – ‘No thank you’
Uiteindelijk maar gewoon bot genegeerd, maar voor tweehonderd dollar per nacht verwacht je toch niet ook nog eens gestalkt te worden door een opdringerig veertigjarig eenzaam kattenvrouwtje met een slechte kledingsmaak. Gelukkig maakte onze suite alles goed want we hebben zowaar zeezicht.

De Atlantische Oceaan

Morgen een poging doen om een tweede diner te scoren met de Starlite Diner voor het ontbijt, daarna weer ongeveer 400km naar ons laatste (Amerikaanse) verblijf in Fort Lauderdale.