Engeland. Het stond tot dusver niet heel hoog op de verlanglijst maar er is toch zeker de behoefte om niet alleen bestemmingen op grote afstand te bezoeken maar ook de meer nabije omgeving eens aan een grondig onderzoek te onderwerpen. En omdat roadtrips met onze dierbare vrienden D+P wel degelijk bovenaan de verlanglijst staan was de keuze snel gemaakt. Volledig voorbereid op druilerig weer, onhandig links rijden, dubieus eten en verlopen binnensteden vertrokken we deze ochtend reeds om o-six-hundred per Uber naar de nationale luchthaven alwaar D+P (ook altijd stipt op tijd) ons al op stonden te wachten. Schiphol heeft rond coronatijd een stevige leercurve doorgemaakt voor wat betreft de personele inzet dus we konden overal vrijwel ongestoord doorlopen en stonden al om 06:45 aan de andere kant van de douane. Met een ontbijtje (€75 voor koffie en croissants…) achter de kiezen arriveerden we na een korte vlucht van 50 minuten in het altijd illustere Southampton. Ik was er voor werk al vaker geweest, maar het verbaast toch altijd weer dat zo’n luchthaven met een handvol vluchten per dag weet te overleven. Maar wel heel sympathiek en met een hoge gunfactor! 

Happy travellers. Plekje bij de nooduitgang dus op hot stand-by om die deur eruit te trekken.

Ontvangstcomité Southampton, voorbereid op alle mogelijke calamiteiten.

Aankomsthal. Nu toevallig even rustig.

In de voorbereiding van deze reis had de autoverhuurder niet weten te overtuigen op het gebied van doortastende communicatie maar dat werd vandaag volledig rechtgetrokken. Nog voordat we waren geland meldde de autoverhuurder per e-mail al enige vertraging in het afleverproces en belde later om ons zelfs tot op de minuut van updates te voorzien. Na slechts een half uurtje wachten (wat overdreven die updates dus) stond de Land Rover Discovery 5 (Engelse versie van een Landyacht) voor ons paraat. Kleine tegenvaller was dat het navigatiesysteem ook volledig op Engelse leest geschoeid lijkt en intern hoogstwaarschijnlijk van buizentechnologie, een kompas en wichelroede is voorzien, want echt werken doet het niet. Gelukkig bieden de telefoons met 5G uitkomst.

Met enige terughoudendheid kon de Disco uit de parkeergarage gemanoeuvreerd worden waarbij de volledige crew de onverschrokken chauffeur van dienst gevraagd en ongevraagd van aanwijzingen voorzag. Het hotel in Portsmouth was slechts een half uurtje rijden en met een Early Check in konden we de koffers kwijt. Eerste doel in Portsmouth: De Dockyards, het oude (marine-)haven gebied met een keur aan nautische attracties. In korte tijd hebben we de restanten van de boten (volgens D: Schepen) Mary Rose en Victory mogen bewonderen, een vliegdekschip-in-de-verte en diverse memorabilia van vice-admiraal Nelson (van al die standbeelden). Tussendoor nog de eerste Fish and Chips mogen begroeten (vette bende) en na afloop de eerste pub mogen bezoeken (prima).

Hotel. Van binnen minder erg dan je zou denken. Zowaar geen tapijt in de badkamer.

Boot 1

Boot 2

Vliegdekschip. Naar verluidt volledig inzetbaar maar je kunt voor dat bedrag aardig wat drones kopen.

Morse zendsleutel.

Uitleg werking morsezendsleutel. Inclusief het gebruik ervan in 1950.

Bootje buiten de Dockyards.

Goede naam voor een Pub.

De keuze is reuze!

En wat valt dan op tijdens zo’n eerste dag? Allereerst prima weer, droog en 18 graden. Maar ook dat alles schreeuwend duur is. Onderzoek zal nog uit moeten wijzen of dit de recente inflatie of gewoon de wisselkoers van het Engelse pond is, maar bezuinigingsrondes lijken na de eerste dag al onvermijdelijk. En verder is het gewoon goed toeven, lekkere auto, heel redelijk hotel maar vooral prima gezelschap. Vanavond nog diner, morgen een dagtocht richting het oosten!