De laatste dag! Na een ochtendtour langs de mall en een ‘echte’ Chinese winkelstraat hebben we de metro genomen naar het Nationaal Museum. Dat was wat je erbij voorstelt: Een lofzang op alle premiers, en natuurlijk met name Voorzitter Mao, en hoe China toch geweldig in de vaart der volkeren opgestuwd is. Dat die geschiedenis niet over rozen ging wordt overigens zeker ook vermeld, het is maar net met welke ogen je ernaar kijkt in hoeverre er dingen verzwegen worden. De Chinezen zelf vinden het in ieder geval prachtig, een jong meisje sprak ons (in perfect Engels) aan waarbij ze oprecht geroerd was door de moeilijke geschiedenis van het land. ’s Avonds hebben we heel passend Peking Eend gegeten.
En tja, wat blijft dan hangen van zo’n stad. Vooral dat er heel veel Chinezen zijn, en dat die erg veel ruimte nodig hebben. Toen wij in de metro stonden was er een normale drukte, maar in de spits worden ze ook hier aangestampt om de wagons efficient te vullen. Daarnaast valt het contrast tussen arm en rijk op, dikke Audi’s rijden broederlijk naast volgeladen bakfietsen. Er is een overvloed aan politie (die permanent met het zwaailicht aan rijden), maar eigenlijk doen ze helemaal niets. Door deze overvloed hebben ons ons in ieder geval geen moment onveilig gevoeld. De bezienswaardigheden zijn prachtig, maar door ze allemaal af te gaan ontstaat er wel een zekere verzadiging. Gewoon rondlopen in de kleine wijkjes is net zo leuk. En het absolute hoogtepunt was denk ik voor een ieder stiekem toch de muur, al is het maar door het iconische karakter ervan.
Bedankt voor het lezen, en excuus voor alle spel- en stijlfouten, vaak kwam dit blog onder erbarmelijke omstandigheden tot stand!
Typisch verkeerstafereel vanuit onze hotelkamer. En ja, die vier auto’s bovenin beeld gaan allemaal linksaf naar een enkele strook.
Singin’ in the rain
Typische souvenirmeuk
De betaalsystemen zijn nog niet helemaal gesynchroniseerd
Vleestransport
Heerlijk warm op de fiets. Wel wat prijzig, ruim €2 voor beiden.
Onverschrokken de metro genomen
Dit is hoe de Chinezen hun geschiedenis beleven
Vertalen in het Engels is soms nog wat lastig
