Juli 2016, op weg naar Vasteras

Dag 1 Osnabruck, Duitsland

Niets is zo fijn om na een dag hard werken met je laatste krachten de zeiknatte hoes van de Cadillac te pulken om deze klaar voor wederom een Grote Reis te maken. Nadat we alle spullen die we dachten voor een weekje nodig te hebben in de Caddy gemieterd hadden vertrokken we naar Osnabruck voor onze eerste tussenstop. Onderweg een snorrende Caddy met alleen af en toe een buitje. Helaas betekent een dergelijke snelle abfahrt natuurlijk dat het diner ergens onderweg genoten moet worden, en dan ontkom je bijna niet aan de grote M. En het moet gezegd, ook de daar geserveerde wrap was weer ongekend smerig. Het hotel in Osnabruck was daarentegen prima, met zelfs een gratis keurig ontbijt.

Dag 2 Aalborg, Denemarken

Vroeg opstaan, want we hadden een kleine 700km voor de boeg naar het noorden van Denemarken. Met een uitgekiend LPG plan konden we nog vlak voor de grens de Caddy met LPG volgooien aangezien Denemarken een redelijk maagdelijk land op de LPG-kaart is. Gelukkig drinkt-ie ook van die loodvrije ontvetter, dus konden we zonder kleerscheuren het hotel in Aalborg bereiken. Wat onderweg opviel was dat zowel Denemarken als de Denen veel overeenkomsten hebben met Nederland en de Nederlanders. In het hotel werd ons 20% korting geboden op het restaurant, maar een snelle blik op Tripadvisor deed vermoeden dat deze korting bij lange na niet op zou wegen tegen de Tibetaanse Buikloop die we daar op zouden kunnen lopen. Daarom maar weer even de auto ingegaan om bij het legendarische Fellini van een copieus diner te genieten. Aangezien de Cadillac met een schoenlepel in een parkeergarage gemanoeuvreerd was hebben we dit een alcoholvrije editie laten zijn. Teleurstellend, temeer daar er in de omgeving van het restaurant achteraf voldoende parkeerplaatsen bleken te zijn.

Op de terugweg mochten we de eerste storing in het ragfijne mechaniek van de Caddy constateren, want dit keer werkte het dimlicht ineens niet meer. En behalve dat het niet werkte werd deze storing akoestisch begeleid door vrolijk geknetter en klapperende relais. Uiteraard is onder dit soort hoogspanning de crew op z’n best, en werd er zonder verlichting vol gas teruggereden naar het hotel om aldaar de storing met behulp van alle aanwezige apparatuur (50% van de kofferbak innemend) te herstellen.

Kleine prutgarages daar. En je dimlicht gaat er nog stuk van ook.

Dag 3 Sandefjord, Noorwegen

Ook in het hotel in Aalborg werd een keurig inbegrepen ontbijt geserveerd. Als je de jengelende kinderen en prutsoplossing met thee in een lekkend thee-ei even wegdenkt zou je bijna van een aangenaam ontbijt kunnen spreken. Na deze fijne start stuurden we de Cadillac richting Hirtshals om aldaar de Colorline speedboat naar Noorwegen te nemen. Het was even manoeuvreren om de auto aan boord te krijgen, maar eigenlijk is het allemaal prima geregeld. Van tevoren hadden we natuurlijk visioenen dat we met zuidwesters op de elementen zouden moeten trotseren, maar de werkelijkheid was dat we veilig in de businessclass (ver afgeschermd van de om een zitplaats vechtende burgers medepassagiers) de vier uur hang- en wachttijd konden doorbrengen.

Na een rustige overtocht konden we meemaken hoeveel tijd het kost om tien rijen auto’s langs een douanepost te manoeuvreren. Ondanks het redelijk beschaafde niveau van de overwegend Scandinavische automobilisten blijkt het dan toch niet te voorkomen dat er na twintig minuten wachten nog wat beter duw- en trekwerk in zo’n file ontstaat. Na het ontschepingsritueel hebben we de snelweg gelaten voor wat-ie was en onze eerste kilometers op Noorse grond via het B-wegennet afgelegd. Alhoewel de titel ‘fjorden’ waarschijnlijk wat teveel eer is hebben we toch langs fraaie waterpartijen en rotsformaties gereden op weg naar ons hotel in Sandefjord.

Bij aankomst bij het hotel werden we opgewacht door de plaatselijke schijnbaar vermogende bevolking. Vermogend, omdat ze ondanks de bierprijzen (Corona is tien Euri…) in danige toestand op het terras naast het hotel zaten. Onder hun luidkeelse aanmoedigingen konden we de Caddy voor het hotel parkeren. Helaas liet de co-pilote bij het uitstappen de deur uit haar handen waaien: Lakschade aan de pas gespoten deur dus, en het voorspatbord van de ernaast staande Kia bijkans doormidden gekliefd. Na enkele kleine binnensmondse uitingen van lichte teleurstelling hebben we maar weer eens de koninklijke weg bewandeld en een keurig briefje onder de ruitenwisser van het getroffen voertuig achtergelaten.

’s Avonds hebben we gegeten in de door Tripadvisor aangeraden Chinees. Ongetwijfeld zal het onze ongelukkige menukeuze zijn geweest, maar werkelijk alles kwam uit de frituur. Ondanks dat het wel lekker was vervolgde we onze wandeling langs de haven met het gevoel dat we drie complete bittergarnituren naar binnen hadden gewerkt.

Wachtend op de boot. De L staat voor Larvik.

Een hele colonne van deze voertuigen ging mee aan boord

Caddy past er moeiteloos tussen

Dag 4, Oslo

Na een geweldige nachtrust toch weer bijtijds wakker. Niet in de laatste plaats doordat het hier nog voor 0400 volledig licht is, en de biologische klok daar danig door verstoord wordt. Na het ontbijt zijn we naar het walvismuseum geweest. Dat klinkt natuurlijk behoorlijk mutsig, en dat is het dan ook. Niettemin fraaie verhalen over de walvisvangst (tot 1968) zonder het daarbij te verheerlijken of te romantiseren. Net toen we wel zo’n beetje uitgewalvist waren belde ons Noorse Kia slachtoffer, en konden we de schade fatsoenlijk afhandelen.

Na het opvijzelen van ons Noors bij het invullen van de formulieren bleek de zon inmiddels volop te schijnen, en kon zowaar voor het eerst de kap naar beneden. Na een kort gevecht met de TomTom (de tolweg naar Oslo is niet helemaal te vermijden) maakten we een prachtige rit naar Oslo langs allerhande Noorse binnenwegen. In Oslo zitten we inmiddels in een prachtig hotel waar de Caddy goed te parkeren valt en wat toch op loopafstand van alle hoogtepunten zitten Na aankomst hebben we een eerste verkenning gedaan, en het blijkt echt een hele leuke stad te zijn. Veel bijzondere kunstobjecten op straat, alles redelijk autoluw, en een compacte binnenstad waarbij alles goed te belopen is. ’s Avonds tot grote vreugde van 50% van het gezelschap bij TGI kunnen eten, dus die is ook weer afgevinkt. Morgen naar het park-met-de-beelden waarvan de naam even vergeten is en mogelijk enkele musea; overmorgen naar Zweden. En het weer is ondertussen prachtig geworden!

Dag 5, Oslo part II

Vandaag zijn we naar het Vigeland park geweest met bijbehorend museum. Erg mooi, maar je struikelt er wel over de veelal Japanse toeristen. De toeristenindustrie bestaat hier sowieso grotendeels bij de gratie van aanmerende cruiseschepen waarna de geindoctrineerde passagiers in bussen worden gejaagd en langs de bezienswaardigheden worden gesleurd. Na het park zijn we onder een heerlijk zonnetje rustig naar de haven gelopen waar we een mini-cruise door de haven hebben gemaakt. Uiteraard voer in eerste instantie de boot net voor onze neus weg, maar anderhalf uur wachten is onder deze omstandigheden ook geen straf. Valt er dan verder niets te melden over deze dag? We kunnen in algemene zin constateren dat het aantal Tesla’s in Amsterdam in ieder geval compleet in het niet valt bij wat er hier rondrijdt. Sowieso is zeker 10% van alle auto’s elektrisch, ook de Leaf’s en i3’s vliegen je om de oren. Een andere opmerkelijke constatering is dat we zowel in Denemarken als Noorwegen nog nergens contant geld nodig hebben gehad en alles hebben kunnen pinnen. Dat gezeur met geld wisselen is dus ook overbodig geworden.

Vanavond eten we bij St Raw, een sushi restaurant dat op Tripadvisor hevig aanbevolen wordt. En gelukkig is het nog het hotel restaurant ook, dus we hoeven de deur niet eens uit.