Net als gisteren een dag die in het teken staat van het verplaatsen van A naar B. Na een prima ontbijt in het door C zorgvuldig geselecteerde Overeasy etablissement blijkt na vertrek al snel dat de in januari geplande afstanden soms wat aan de conservatieve kant zijn ingeschat. Uiteraard wisten we al dat het in deze staten met lege snelwegen en kaarsrechte verbindingen wat beter opschiet dan bij een rit door de Amsterdamse binnenstad, maar gekoppeld aan een bijtijds vertrek en een snelheidslimiet die tussen de 120 en 130kmh varieert zouden we na vertrek al om 10:30 op de volgende locatie arriveren. Gelukkig blijkt hier dat er steeds ongemerkt gaandeweg de rit toch een prima dagprogramma ontstaat. 

French Toast. Niet te zuinig met boter en stroop graag.

Cinnamon rol maar dan anders. In ieder geval genoeg calorieën om de hele dag door te komen. Let ook op het toefje boter van 75g dat erbij geserveerd wordt.

Na een kleine anderhalf uur rijden was het tijd voor een kleine tussenstop. De weg naar de hiervoor geselecteerde rest area bleek echter gerenoveerd te worden waardoor we door het minuscule plaatsje Wibaux werden gestuurd. Dit leverde een geheel nieuwe blik op het Amerikaanse achterland op, het plaatsje leek meer op een filmset met verlaten straten en stoffige winkels die wonderbaarlijk genoeg nog open leken te zijn ook. Het enige dat ontbrak waren wat tumbleweeds die door de straten rolden en de mondharmonica van Once Upon a Time in the West.

Welcome to Wibaux. Met 500 inwoners.

Op zich mooi industrieel erfgoed. Maar zo zag het hele dorp er dus uit.

Tweede attractie onderweg was de grensovergang tussen Montana en North Dakota. Daarbij moet opgemerkt worden dat medereiziger D een merkwaardige fascinatie voor de eerstgenoemde staat heeft. Alhoewel we in Yellowstone meerdere malen ongemerkt de grens tussen Wyoming en Montana gepasseerd zijn zonder dat de auto door allerhande paranormale verschijnselen werd opgelicht moest er vandaag extra aandacht aan het verlaten van Montana besteed worden. Een van de bekendere grote tekortkomingen van Yellowstone is immers het ontbreken van het bord ‘Welcome to Montana’. Gelukkig konden we in de buurt van Beach (ND) dit manco corrigeren door na het passeren van de grens via de eerste afslag de weg terug naar Montana in te zetten, de mannen voorin hierbij zorgvuldig het meewarig gezucht van de achterbank negerend. Deze manoeuvre leverde twee vliegen in één klap op daar we ook voor de tweede maal het bord ‘Welcome to North Dakota’ konden vastleggen.

Het Bord

Gehele crew ingezet om op het juiste moment af te drukken.

Hier hebben ze nog wel insecten. En een hele lange stok om ze weer van de voorruit te halen.

Onderweg proberen ondernemende stadjes ons te verleiden tot het verlaten van de Interstate 94, en we zullen de komende dagen nog vaak langs De Grootste Koe of De Grootste Schommelstoel komen. Vandaag was het de beurt aan Home on the Range waar we stug doorgereden zijn maar niet na een foto van hun poging tot verleiding gemaakt te hebben. Waar we iets meer warm voor liepen was Olson’s Service, een oud tankstation op 2 mijl van de Interstate.

Home on the range. Met gierende banden aan voorbij gereden.

Olson’s Service

Onverwachte bonus vandaag was het Theodore Roosevelt National Park. Ten eerste konden we onze aangeschafte National Park Pas te gelde maken, ten tweede onze flora en fauna kennis verder verdiepen, ten derde even op een fraaie plek lunchen en last but not least en zeker niet onbelangrijk even een delay van twee uur inbouwen om bijtijds bij het hotel te arriveren. 

Prairiehond. Niet te verwarren met de Groundhog.

Vos. USA-versie.

Niet de eerste die we zagen maar deze lag er wel erg mooi bij

Inmiddels traditionele lunch foto. En een goede graadmeter dat we het nog steeds naar ons zin hebben.

Weer veel van dit werk vandaag.

Na aankomst in Dickinson waren we nog steeds wat te vroeg om in te checken en zijn we dus eerst naar een van de grootste Walmart Supercenters van de USA te gaan. 

75″ voor $500. Niet duur maar toch niet meegenomen.

Na shopping spree en diner nu rust, morgen naar Fargo!