Na een prima hotelontbijt met alle bekende ingrediënten in ruime mate aanwezig was het tijd om de Nimitz weer eens vol te laden om koers te zetten naar de volgende pleisterplaats. Onderweg stonden meerdere roadside attractions op het menu. Deels omdat het kan, deels omdat het moet. Een Amerika reis is immers niet compleet als er niet voldoende onzinnigheid de revue is gepasseerd.

In Full American Outfit (let ook op de subtiele witte sokken) klaar voor de dag

Eerste stop was al circa tien minuten na vertrek bij de Enchanted Highway. Een typisch lokmiddel om de betreffende afslag te nemen maar in dit geval met voldoende liefde tot stand gekomen om er een korte tussenstop te maken.

Enchanted Highway lokkertje. Bedoeling is dat je vervolgens 30 mijl de verkeerde kant op naar het onooglijke plaatsje Regent doorrijdt om daar een kop koffie te drinken.

Wel met veel liefde aangelegde weg naar het Enchanted Highway Sign

Nog minder dan een half uur later kon de net op stoom gekomen Nimitz alweer van de Interstate richting het achterland gestuurd worden voor het volgende hoogtepunt, Fort Sauerkraut, een overblijfsel van eind 19e eeuw waar de Duitse settlers zichzelf meenden te moeten verdedigen tegen de native Americans. Uiteindelijk bleek de naam toch wel beduidend interessanter dan de daadwerkelijke attractie, maar toch goed dat we deze aan ons logboek toe konden voegen.

Bewijsmateriaal

Nog binnen het uur pakten we de volgende attractie mee: Mary of the Prairie, een Mariabeeld volledig gemaakt van recyclede autowrakken die ergens boven op een heuvel geplaatst was. 

Terreinrijden naar Mary. Maar onze Yukon kan alles.

Mary zelf

Klim naar boven gehaald

Hier bereikten we wel het punt dat een deel van de crew ietwat roadside-attraction-verzadigd begon te raken. Salem Sue (Grote Koe. Echt Groot), Sandy the world’s largest sandhill crane en Worlds largest Buffalo hebben we dan ook helaas moeten skippen. Gelukkig konden de lunch en tanken (tactisch manoeuvreren tussen de door het tankstation opgeworpen obstakels, tot grote ergernis van de crew) nog wel gewoon doorgang vinden. 

Grote buffel. Onderdeel van een touristtrap dus op afstand vastgelegd.

Heel veel werkzaamheden onderweg.

Dit was een oude, maar onderweg vooral heel veel nieuwe Airstreams gespot.

Met bijna 500km was het een aardige rit, maar aangezien het ook 500km rechtdoor met de cruisecontrol op 75mph was arriveerden we nog steeds iets te vroeg in Fargo. Gelukkig konden we nog even langs het Fargo Informatiecentrum (Farmers market werd meteen aangeprezen) zodat we op tijd in ons fraaie appartement waar we twee nachten gaan verblijven in konden checken. Nog even boodschappen gedaan en als surprise een Muffler Man die met vraagtekens in het schema stond mee kunnen pakken. Na een goddelijke zelf bereide maaltijd nu rust, en zowaar morgen gewoon een stabiele dag in Fargo zonder gereis.

Voor de kenners. En anders even de laatste tien minuten van de film ‘Fargo’ van de Coen brothers kijken.

Muffler Man fans

Zelf gekookte maaltijd verorberd.

Eervolle vermelding voor de achterblijvers die de logistiek in Nederland voor hun rekening nemen. We nemen aan dat de duim betekent dat het huis niet is afgebrand.