Vandaag min of meer een rustdag. Voorzover er natuurlijk in ons hectische reisschema überhaupt tijd is voor een rustdag. In ieder geval konden we doordat we in ons eigen appartement zitten vandaag zelf een degelijk supermarkt ontbijt maken én hoefden we ons niet voor te bereiden op een lange rij-dag.

Na het ontbijt togen we naar de ons door de VVV (of Amerikaanse equivalent) aangeraden Red Velvet markt. En die stelde niet teleur, een zeker voor Amerikaanse begrippen wat alternatieve markt met live-muziek, eten, drinken en ander vertier. Wat ons echter ook in de supermarkt al was opgevallen waren de soms astronomische prijzen. Op zich leuk dat iemand zo op het oog heel fatsoenlijke croissantjes heeft gemaakt, maar $4 per stuk is natuurlijk belachelijk. Maar ook in de supermarkt betalen we hetzelfde bedrag voor een halfje gesneden wit. Vier hamburgers: $12. Voor ons als vakantiegangers nog wel even op te brengen, maar voor het gemiddelde Amerikaanse gezin moet dit toch echt bijna onbetaalbaar zijn.

Markttaferelen

Onderhandelingen over het wel/niet aanschaffen van fraaie snijplank. Alle aangevoerde argumenten waarom dat misschien niet handig zou zijn worden door de verkopende partij geroutineerd weggehoond.

Het centrum van Fargo was opmerkelijk goed bewandelbaar waarbij veel zorg was besteed aan het straatmeubilair, kunstzinnige muurschilderingen en ook de middenstand z’n best deed om alles naar een wat hoger plan te trekken.

Iets met Wurlitzer

Classic cinema.

Mario Mural

20 punten gescoord.

Angel of Fargo

Na de markt was het bijna elf uur. En bijna elf uur kan maar één ding betekenen: Koffie. Het op zich prima tentje had op zich voldoende personeel maar deze werd zo op het oog echter suboptimaal ingezet wat ervoor zorgde dat we on-Amerikaans (langer dan 10 minuten) op onze bestelling moesten wachten.

Koffie. Wij hadden nummer 31.

Na de koffie hebben we op op aandringen van P in goed gezamenlijk overleg het Plain Art Museum bezocht. De twee vrijwilligsters van dienst die ons welkom heetten leken bijna overweldigd dat er mensen vanuit Nederland daadwerkelijk dit museum kwamen bezoeken. Binnen bleek het gebouw zelf indrukwekkender dan de collectie maar toch was het zeker de moeite waard. 

Studenten van dienst. Vriendelijk, behulpzaam en onmiddellijk na ons passeren van de balie weer druk met de telefoon

Animo is beperkt. Lekker rustig dus.

Kunst 1

Kunst 2

Kunst 3

Gezien de hoge aanvullende emotionele en culturele waarde van dit spektakel konden we hierna zonder schuldgevoel ons weer bezig gaan houden met meer aardse zaken en hebben we boodschappen gedaan voor het diner en tevens ontbijt en lunch van morgen. Voor de afwisseling hebben we een andere supermarkt dan gisteren bezocht, maar het prijspeil bleek ook in de Hornbacher’s identiek. Wat echter nog meer verbazing wekte was dat er geen alcohol verkocht werd. Achteraf bezien had het feit dat de rechterbuurman een groothandel in Religious Goods was al een hint kunnen zijn, maar gelukkig speelde de linkerbuurman er handig op in met een enorm ‘Liquor Store’ uithangbord.

Supermarkt ‘In de Blauw Knoop’

De Buurman

Met alle noodzakelijkheden aan boord zijn we teruggegaan naar het appartement. Helaas wordt net op dit moment de weg voor de deur opgebroken en moeten we dus noodgedwongen om de hoek parkeren. Morgen dus even koffersjouwen als we op weg gaan naar Minneapolis.

Rust. Tijd voor Buffalo Bill op de TV.