Inpakken. Onze gezagvoerder blijkt ook onvermoede kwaliteiten als sherpa te hebben.

Wat er ook gebeurt, we lopen maar één keer

Ontbijt. Vandaag een fraai klassiek Amerikaans etablissement waar we een prima eitje met bacon konden eten. En ook niet veel anders trouwens. To top it off heette de serveerster nog Tammy ook.

The cornerstone of any nutritious breakfast

Handgeschreven bonnetje. Dat we nog cash betaald hebben ook.

Na het ontbijt zijn we onderweg gegaan naar Chicago met zoals gebruikelijk het nodige entertainment onderweg. Eerste tussenstop was bij Hotel Hell, oftewel de resten van het Maribel Caves Hotel dat naar verluidt aan Al Capone toebehoorde. Door een storm is het karkas enkele jaren geleden verder ingestort tot de ruïne die het nu is, maar nog steeds aardig om even te zien.

Hotel hell.

Eerste stop hierna was Milwaukee waar we auto hebben geparkeerd om even rond te kunnen lopen. Na de onvermijdelijke koffie hebben we Milwaukee Art Museum bezocht. Een zeer fraai Calatrava ontwerp waarvan zelfs zonder daadwerkelijk het museum zelf te bezoeken genoten kan worden. Na dit hoogstaande culturele uitje zijn we down-to-earth naar de Bronze Fonz gelopen wat self-explaining is. Onderweg veel fraai (kantoor-)gebouwen die aangeven dat dit een stad met historie is.

Mooi museum. ’s Avonds vouwen de vleugels dicht om ’s ochtends weer te openen.

Mooi

Van binnen bijna een soort Star-Trek achtig gebouw. Duidelijk vorm boven functionaliteit.

Helemaal mooi

Kantoorgebouwen a la Empire State Building. Gelukkig maken we allemaal dezelfde foto’s.

Ook in Milwaukee veel kunstobjecten in de publieke ruimte

Cool meets cool

Milwaukee Mural. Met onze eigen 007.

Klassiek theater-uithangbord

Safehouse bar, een vermomde bar in een achtersteeg met een ‘International Exports’ beschrijving naast de deur. 

Na vertrek uit Milwaukee bleek dat zich een middelgrote ramp had voorgedaan: Onze onvolprezen WiFi routertje weigerde dienst! Het was deze reis al vaker gebleken dat het zelfs voor geroutineerde klassieke kaartlezers inmiddels toch wel erg lastig wordt om zonder Internet zowel te navigeren, oriënteren als te Google’n op onbegrepen onderwerpen. Geheel Internetloos wisten we gelukkig toch nog de grens met Illinois te passeren.

Bord. Volgens sommigen ijkpunt bij uitstek.

Veel referenties naar Europese settlers in dit gebied.

….we got a full tank of gas, half a pack of cigarettes, it’s dark, and we’re wearing sunglasses

Lunch. Met heerlijk zuurdesem brood dat we gisteren op de markt hadden gescoord. Eigenlijk de eerste keer deze vakantie dat we fatsoenlijk brood hebben gegeten.Na de lunch, die gecombineerd werd met een vergeefse poging om het Internet te herstellen, koersden we verder naar ons hotel in een buitenwijk van Chicago. Aangezien we door het ontbreken van Internet een Muffler Man hadden gemist zijn F+C nog even teruggereden om deze ook vast te leggen voor de collectie.

Op de lunchlocatie bleek dat we best wel travelling-light zijn.

Muffler Man. Op afgesloten terrein, dus op afstand vastgelegd.

Na een prima Chinese maaltijd bij PF Chang (gewoon een keten, maar prima eten) nu rust. Morgen per trein naar Chicago om downtown Chicago te verkennen! En ter geruststelling: Na wat hogere computerkunde (factory reset en herconfiguratie, misschien minder hoge kunde dan gedacht) hebben we weer WiFi!