Vandaag stond een trip naar downtown Chicago op het programma. Het oorspronkelijk geboekte appartement was zo centraal gelegen dat we daar ruim de tijd voor zouden hebben, maar na annulering is dit appartement vervangen door een hotel in een buitenwijk. Dat, gecombineerd met het energieniveau in de minigruppe, maakt dat onze geplande dagbesteding veranderde in een soort bliksembezoek waarbij we ruim de tijd wilden nemen voor het heen en weer reizen.

Mede op advies van de hotelreceptie wilden we ons niet wagen aan het parkeren van de Nimitz in downtown Chicago en dus namen we de trein. Niet al te duur en ook weer een belevenis op zich. Erg populair lijkt dit soort openbaar vervoer hier niet te zijn, want alhoewel je praktisch midden in het centrum wordt afgezet rijdt de trein nou niet bepaald met een hoge frequentie.

Na het ontbijt spoedden we ons dan ook (per auto, dat wel) naar het nabijgelegen treinstation. Korte onderhandelingen met de spoorbeambte (achter glas, maar toch mondkapje op, maar natuurlijk) leverde vier kaartjes naar Chicago op. Met kort daarop de geautomatiseerde mededeling via de omroepinstallatie dat de trein twintig minuten later zou komen. Meteen was er dus al enig begrip voor al die mensen die dan nog liever in de dagelijkse file gaan staan.

Alles is zorgvuldig via Internet en apps voorbereid. En toch staan we het te checken op een geprinte versie van 3 maanden oud.

Klassieke wachtruimte. Gezien de punctualiteit van de firma Metra geen overbodige luxe

Dubbeldekker, maar dan wel van de halfbakken soort

Geprinte kaartjes. Met speciale leuninghouder, de conducteur klemt ze er na het knippen (ja, echt) met een soepele polsbeweging weer onder

Conducteur is niet zomaar een baantje. De leuning van de bank kan in deze trein naar de andere kant geklapt worden, je kunt dus 2-bij-2 zitten maar ook alle stoelen altijd in de rijrichting zetten.

In de trein. Let ook op de balustrade met single seat stoelen. Je moet bijna een slangenmens zijn om er via een miniscuul trappetje te kunnen komen.

Op korte afstand van het Union Station bevond zich een halte van de Hop on Hop off bus. Op speciaal verzoek van C (en tot opluchting van minimaal één ander lid) hebben we dus de twee uur durende tour geboekt om zo in korte tijd langs de highlights te gaan.

Gezellig op de bus

Karakteristiek straatmeubilair

Veel hoogbouw met veel bekende gebouwen

Mooi uitzicht met fraai weer

Net als in New York staan de oude gebouwen er gewoon nog tussen

Zoals de chauffeur zei: Mooi gebouw, jammer van die naam erop

Married With Children fontein. Die eigenlijk Buckingham Fountain heet.

On Tour

Even gestopt op een fraai skyline-uitzichtpunt.

Al eerder geweest, toch nog leuk

Na de bus hebben we ons gewaagd aan een lunch langs de rivier, gevolgd door een riverside wandeling.

Wandeling langs de rivier

Deze vinden we erg mooi, met de kurkentrekker-parkeergarage eronder en jaren-70 appartementen erboven.

Hoog Blues Brothers gehalte, in gedachten hoor je het geratel van de banden over het metaal

Onderhoud is niet overal optimaal

De riverside wandeling leidde ons alweer naar Union Station alwaar de jonge dame achter glas (geen mondkapje, wel acht centimeter lange nagels en een overduidelijke hekel aan haar baan) ons van vier kaartjes de andere kant op kon voorzien. Eenmaal thuis nog even langs de supermarkt en Subway voor een geïmproviseerd diner, morgen naar Detroit.