Vandaag weer eens een reisdag, en wel eentje van de langere categorie deze vakantie. Na het hotelontbijt was de eerste stop bij de 95st bridge in zuid Chicago, bij de liefhebbers beter bekend als de brug waar in de Blues Brothers de Bluesmobile overheen springt. In het verleden zijn we hier al eens alle Blues Brothers filmlocaties afgereden maar dit keer beperken we ons tot de brug.

Standaard inpakritueel, inclusief herpositioneren van eten en drinken in de koelbox

De brug zoals-ie in de film zat

Situatie geverifieerd in 2013

Situatie 2023 is stabiel.

Plaatselijke horeca refereert nog steeds graag aan de historie

Aangezien de brug dichtbij de grens tussen Ilinois en Indiana ligt hebben we tevens van de gelegenheid gebruik gemaakt om voor grensovergangadept D in ieder geval één bord kwalitatief optimaal van dichtbij te fotograferen.

Eindelijk een keer een scherpe foto

Gebruikelijke onscherpe foto bij de overgang naar Michigan

Na deze amuses kon de rit naar Detroit beginnen, met in totaal ruim 300 mijl aan de bovenkant van wat we nog als een ontspannen rit beoordelen. Slechts onderbroken door koffie (McDonalds, don’t ask) en lunch arriveerden we aan het eind van de dag bij het hotel in Dearborn. Het hotel ligt op een steenworp afstand van het bekende Henry Ford Museum dat we morgenochtend zullen bezoeken.

Koffie. Hypermodern via touchscreen besteld. De lezer zal begrijpen dat de meeste leden van de minigruppe hier niet dagelijks komen.

Nog een Rivian onderweg. Vlotte SUV.

Uitladen. We blijven hier maar een nacht, maar dat doet niets af aan het ritueel. En de hoeveelheid bagage.

Na het diner (gewoon, aan de overkant) nu rust, morgen Henry Ford-museum en een volgende rit naar Thorold, Canada!

Spinach dip. Let ook op de eerder gemelde nagelblessure.

Four cheeses flatbread