Dag 4 Pitlochry – Nairn

Uitstekend geslapen. Twee ramen op een kier ter ventilatie, rolgordijnen op de laagste stand. Sierkussens verwijderd, twee kussens per persoon resterend. Dekbed aan de zware kant, matras matig hard. Buitengeluiden tot 05:34 afwezig, hierna tweemaal treintoeter waargenomen. Desalniettemin de slaap weer kunnen vatten. 07:37 wakker.

Het ontbijt werd deze ochtend verzorgd door het restant van het personeel van ons hotel. Na corona was van de vijf werknemers er welgeteld eentje teruggekeerd, dus er lag een kleine uitdaging voor deze dame. Niettemin een prima ontbijt met als opvallend detail een indrukwekkende hoeveelheid servies op tafel, waarbij we rustig kunnen constateren dat we het prima ook zonder binnenbord, buitenbord en melkkan hadden afgekund. Na het ontbijt hebben we het slagschip van de iets te krappe parkeerplaats weg weten te manoeuvreren en koers gezet naar het Craingorns National Park, alwaar wij de Linn of Dee trail gelopen hebben. Volgens Internet uiterst eenvoudig, maar voor de ongeoefende trail-lopers bleek deze precies goed te zijn. Mooie plaatjes, mooie natuur en prima weer.

Onderweg even de administratie bijwerken
Van overheidswege geïnstalleerde fotocameraoppreciesdejuisteplek houder
Als je door de gaten kijkt zie je het mooiste uitzicht
Stralend weer met een graadje of 17

Happy couple

Na het succesvol voltooien van de trail hebben we koers gezet naar het nabije Balmoral Castle. Inmiddels alom bekend als buitenverblijf van Elizabeth II, en we moesten natuurlijk zelf even de situatie ter plekke onderzoeken. Terwijl alles eigenlijk gesloten is toch veel mensen die daar hun medeleven kwamen betuigen. Hierna verder richting Nairn, waarbij het nog steeds behoorlijk wennen blijft om aan de linkerkant over iets te kleine weggetjes te rijden met overig verkeer dat dagelijks niets anders doet. Aangezien de maximale snelheid bijna overal 60mph is vallen wij met onze comfortabele 45-50mph ietwat uit de toon. Af en toe in een treintje met mede toeristen (onderlinge afstand 100m), af en toe met een local met haast achter je (delen door 10). Uiteindelijk best vermoeiend, maar we slaan ons er manmoedig doorheen. 

Bloemenzee bij Balmoral. Met kaartjes.

De inmiddels bekende poort

In Nairn verblijven we in een keurig appartement. Dat wil zeggen, van binnen dan. Van buiten is het de typische verlopen morsige Fawlty Towers stijl die we zo goed van dit deel van de wereld kennen. Alhoewel het restaurant goede reviews had waren we gezien de volledige lege eetzaal toch wat op ons hoede, maar het personeel had er heel tactisch voor gekozen om de aanwezigen allen in de pub/bar plaats te laten nemen. Uiteindelijk een keurige maaltijd gehad, en gezien de loopafstand tot het appartement voorzie ik morgen een vervolgbezoek aan dit etablissement.

We blijven hier twee nachten, dus voor morgen moet er nog een dagprogramma worden samengesteld. Eerste gegadigden zijn stadsbezoek Inverness, Loch Ness (boottocht?), kasteel Urquhart en Culloden Battlefields. Grootste zorg is echter het ontbreken van een ontbijtfaciliteit in het hotel (vier keer per mail aangekondigd), dus dat wordt morgen de eerste speurtocht. 

Aan links rijden wennende Frank

Dag 3 Edinburgh – Pitlochry

Helaas bleek het Ibis Styles vanochtend de zo succesvolle ontbijt formule van gisteren vandaag te hebben aangepast, en was de uitgebakken spek vervangen door de bekende braadworsten. Daarmee bleef er van de inhoud van de vier gamellen nog slechts eentje voor menselijke consumptie in aanmerking te komen en moesten we ons gaan concentreren op de croissants en yoghurt. Na het uitchecken konden we ons met lichte wedstrijdspanning gaan verheugen op de aankomst van de huurauto. Deze was reeds in april geboekt waarna er verder een daverende stilte vanuit de verhuurder volgde, dus altijd even afwachten of er daadwerkelijk iemand het gevaarte af komt leveren. Gelukkig stond stipt op tijd de auto voor de deur en kon het reishoofdstuk van deze vakantie beginnen.

Bij het instappen bleek al dat wat weliswaar al wisten, maar toch confronterend is: Een rechtsgestuurde auto is echt different cook dan de LHD-versie. Bij het wegrijden werd dan ook meteen de voltallige bemanning geactiveerd om gezamenlijk dit klusje te klaren. Met enige gewenning (veel eenrichtingsverkeer in Edinburgh) konden we langzamerhand het tempo iets opvoeren. Het gevoel met de eerste rijles bezig te zijn overheerste echter behoorlijk. Vooral veel auto ter linkerzijde van de bestuurder en overig verkeer dat zich niet geheel voorspelbaar gedraagt maakt het best een uitdaging. Als je daarbij ook nog links wat gras en een stoepje meeneemt zit de co-piloot niet meer relaxed tegen de deur geleund maar de rest van de rit zo ongeveer op de middenconsole, weten we nu. 

Vanuit Edinburgh hebben we eerst koers gezet naar Dunfermline Abbey. Een fraai park met een oude ruïne en kerk; Aardig om even rond te wandelen, maar niet overdreven geweldig. Wel een formidabele valpartij van C. Met kapotte knie, natte broek en een nieuwe camera die ineens niet meer onder de garantie valt konden we onze weg vervolgen. Het zal wel niet de laatste val zijn, want het plaveisel ligt hier bijna overal (hij maakt ‘m gewoon) Schots en scheef.

Bruce was een belangrijke koning. En dan krijg je een eervolle vermelding bovenop de toren.

Na Dunfermline reden we naar het Scone Palace in Perth. Een fraai kasteel waar veel Schotse koningen (o.a. Macbeth) gekroond zijn. Mooi kasteel met veel vrijwilligers die stonden te popelen om hun verhaal te doen. Normaal gesproken weten we dit soort menselijke interactie zorgvuldig te vermijden, maar het zal de leeftijd zijn dat we én eerder aangesproken worden én het nog wel eens heel aardig blijkt als je meer begrijpt van waar je naar staat te kijken. 

Hierna was het alweer tijd om het hotel op te zoeken, en we verblijven nu in het keurige Craigatin in Pitlochry. Op aanraden van de hoteleigenaar heerlijk gegeten bij de Old Mill Inn, en nu kunnen we ons voorbereiden op de rit morgen verder noordwaarts.

Craigatin. Soort appartement bij het hotel, heel cozy allemaal.

Schots kaasplankje. Je zou zomaar kunnen denken dat het gewoon brie, boursin, manchego en roquefort is. Wat die appel erbij doet weet niemand.

Dag 2 – Edinburgh

Na een welverdiende nachtrust konden wij voor de eerste maal van een Schots ontbijt genieten. Als je de baked beans en haggis even wegdenkt was dat prima te behappen. Ook Schotten hebben blijkbaar toch meer behoefte aan toast met een eitje en spek en wat yoghurt met vruchtenbende. Na het ontbijt kon het dagprogramma vastgesteld worden, en hierbij moest geconstateerd worden dat dit weblog gisteren een aanzienlijke hoeveelheid fake news heeft verspreid. Naar ons nu duidelijk is was Elizabeth gisteren nog in Balmoral, en is zij vandaag pas via de Royal Mile en St Giles Cathedral naar Hollyrood House overgebracht. Morgen wordt ze vervolgens weer van Hollyrood naar St Giles getransporteerd, wat voor ons leken niet de meest efficiënte manier lijkt te zijn.

Edinburgh stond vandaag in ieder geval geheel in het teken van deze legendarische gebeurtenis, met veel afzettingen en ook veel mensen die hier specifiek op af kwamen. Tegelijkertijd zorgt de overdaad aan toeristen er ook voor dat het dagelijkse leven gewoon doorgaat, zij het met een gepast programma. Dit aangepaste programma bestond voor ons vandaag om mee te beginnen uit de wandeling naar Edinburgh Castle (even niet bereikbaar uiteraard) en een bezoek aan de National Gallery. De laatste was gratis vanwege een verbouwing, en er waren veel vooral Hollandse meesters te bewonderen. Aardig om te zien, maar toch een beetje een bedaagd gebeuren. Hierna zijn we naar de Surgeon’s Hall museum gelopen, een museum vol lichaamsdelen op sterk water, oude tandarsinstrumenten en andere vermakelijkheden. Interessant, goed om te zien, maar na afloop meen je overal tuberculose in je lichaam te hebben. Een soort Google’n op ziekteverschijnselen avant-la-lettre dus. 

Inmiddels nam het aantal belangstellenden rondom de Royal Mile voor de begrafenisstoet al aardig toe, maar aangezien het nog wel drie uur zou duren besloten we eerst even terug te gaan naar het hotel. Na Max te hebben zien zegevieren in de Formule 1 zijn we teruggelopen, om mooi op tijd achteraan de meute aan te sluiten om de koningin te zien passeren. Hierna nog even gewandeld en gegeten (TGI, inclusief Harvey Wallbanger voor C) en gedronken (hotelbar). Aangezien het inmiddels aardig begon te regenen kwamen de speciaal aangeschafte Decathlon regenjacks goed van pas. Hoog ANWB gehalte en het ziet er niet uit, maar wel waterdicht.

Royal Mile in afwachting van wat komen gaat

Daar gaat ze

Morgenochtend wordt hopelijk de auto bij het hotel afgeleverd en kunnen we echt op pad.

Dag 1 Amsterdam – Edinburgh

Na vanochtend alle domotica correct voor de vakantie te hebben geconfigureerd kon de taxi besteld worden. Ook dit keer trapten we er weer in en bleek de bestelde Uber X ondanks de afbeelding in de app wederom geen Tesla Model X te zijn maar een door Ibrahim bestuurde Ford Mondeo met 230.000km op de teller. Als we de onheilspellende geluiden in de aandrijflijn bij lage snelheden even wegdenken was dit echter ook een prima alternatief. Gewaarschuwd door alle Schiphol horror stories waren we ruim op tijd aanwezig. Met flinke doch snel oplossende rijen waren we uiteindelijk in 50 minuten door kofferafgifte (Sky Priority), security en douane (beiden gewoon tussen de burgers). Met vervolgens drie uur om van het begin van de vakantie te genieten. Gelukkig zat er bij de gate een Amerikaans-Canadees gezelschap op luide toon hun respectievelijke vakanties voor te bespreken. Eerste indruk was dat we ze de komende weken nog veel tegen zouden komen (‘We’re going to see all of Scotland’), maar iets verder in het betoog bleek gelukkig dat de actieradius niet veel verder zou komen dan wat met een dagtocht vanuit Edinburgh haalbaar is. Gecontroleerd-avontuurlijk dus.

In Edinburgh bleken zowaar beide koffers de tocht met ons mee te hebben gemaakt en konden we de tram pakken naar Edinburgh. Keurige verbinding, waarmee je met een half uurtje in het centrum van Edinburgh en pal naast ons hotel uitkwam. De eerste indruk onderweg: Best wel Schots allemaal, veel toeristen, en weinig te merken van een land-in-rouw. Het weer is hierbij prima, 17 graden met volop zon. Na het lozen van de bagage hebben we een eerste verkenning gedaan: Waverley Market (hippe terrassen), Royal Mile (normaal gesproken toeristen boulevard, nu grotendeels afgezet voor de processie met Elizabeth morgen), Schotse parlementsgebouw (waarvan akte), Hollyrood palace (waar de queen nu naar verluidt horizontaal resideert en de bloemenzee aanzwelt), Arthur’s Seat (berg met uitzicht over de stad, vanaf de voet van de berg bewonderend naar boven gekeken) en Calton Hill (lage versie van Arthur, dus wel beklommen, met veel monumenten bovenop).

Veel van dit werk in de stad.
Kasteel met de overleden Queen erin
Veel bloemen, teksten en tekeningen
Calton Hill met onduidelijk Romeins-achtig ruïne ding

Na 13.000 stappen waren we het wel zat voor een eerste dag, en hebben we ge-terrast op Waverley Market (blending in met de jeugd) en gedineerd in het HardRock Café (de haggis moet nog even wachten). 

O&O op hipster terras

Morgen staat in het teken van het transport van Elizabeth van Hollyrood naar St Giles Cathedral, en dat is beiden op kruipafstand van het hotel. Maar even kijken of we deze once-in-a-lifetime nog even mee kunnen pakken. We zouden ook de hop-on-hop-off willen doen, maar het zou zomaar kunnen dat die vanwege alle afzettingen niet rijdt. Gaan we morgen allemaal ontdekken!

Afzettingen staan al gereed voor de processie